Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Κλεφτοθόδωρος. Ένα Θρακικό έθιμο που αναβιώνει ως τις μέρες μας


Το πρώτο Σάββατο μετά από την καθαρά Δευτέρα η Ορθόδοξος εκκλησία τιμά την μνήμη των αγίων Θεοδώρων, του Τήρωνος και του Στρατηλάτου.

Η παραμονή της εορτής τους στην Θράκη αποκαλείτε “του κλεφτοθόδωρου” και σε αρκετά χωριά αναβιώνει ακόμη και στις μέρες μας ένα παράξενο έθιμο.


Τα αγόρια των χωριών μαζεύονται το βράδυ της Παρασκευής στις πλατείες και αφού χωριστούν σε ομάδες, πηγαίνουν στα σπίτια των ανύπαντρων κοριτσιών του χωριού με την πρόθεση να κλέψουν κάτι από τα σπίτια τους.

Τα “κλοπιμαία” είναι συνήθως αγροτικά εργαλεία, εξώπορτες, γλάστρες με λουλούδια, τραπέζια και ότι άλλο βρεθεί αφύλακτο και μπορεί να μεταφερθεί εύκολα. Όλα τα αντικείμενα συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού και την επόμενη μέρα μεταφέρονται πίσω από τους ιδιοκτήτες τους.

Τα παλαιότερα χρόνια, που ο πληθυσμός των χωριών ήταν μεγαλύτερος, αυτό το έθιμο αποτελούσε μέσω συναγωνισμού διπλανών χωριών για το ποιοι θα κλέψουν τα περισσότερα μέσα σε μία νύχτα.

Το αγαπημένο “ κλοπιμαίο” ήταν πάντα οι αγροτικές πλατφόρμες που τοποθετούνταν με τεχνική η μία πάνω στην άλλη. Πράγμα πολύ δύσκολο και επίπονο. Το ρεκόρ που έχει καταγραφεί ως τώρα είναι έξι (6) πλατφόρμες και το έχουν καταφέρει σχεδόν σε όλα τα χωριά.

Στις μέρες μας τα περισσότερα χωριά που τιμούν ακόμη των “κλεφτοθόδωρο” βρίσκονται στον νομό Ξάνθης και είναι η Μέλισσα, τα Μάγγανα, το Νέο Εράσμιο, το Όλβιο και το Αυξέντιο. Στον νομό Ροδόπης το έθιμο αναβιώνει στο χωριό Αίγειρος.

Το έθιμο μεταφέρθηκε στην Θράκη από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας και οι ρίζες του δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές. Η μία εκδοχή του εθίμου θέλει των άγιο Θεόδωρο, των Τύρωνα, να ήταν κλέφτης πριν να γίνει άγιος, ενώ η δεύτερη θέλει τους αγίους να κλέβουν τα τάματα που κάνουν σε αυτούς οι πιστοί όταν ξεχνούν να τους τα προσφέρουν.

Ιωάννης Καρυοφυλάκης
Strange Hellas

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και στο νομό Ροδόπης αναβιώνουν αυτό το έθιμο. Στο χωριό Αίγειρος

StrangeHellas είπε...

Ευχαριστώ για την πληροφορία σου. Προσθέθηκε και στο άρθρο.