Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Η γνώμη του Μεβλάνα για Τούρκους και Έλληνες


Παρουσιάζουμε σήμερα ένα εκπλητκικό απόσπασμα του Μεβλανά, ο οποίος αναφέρεται σε ένα διαγωνισμό ζωγραφικής μεταξύ Ελλήνων και Κινέζων, ως εκπροσώπων των σημαντικότερων πολιτισμών που υπήρξαν στον πλανήτη αυτό.Οι Έλληνες χάρη στην εξυπνάδα τους νίκησαν τους Κινέζους. Στη συνέχεια άλλο ένα απόσπασμα για τους Τούρκους από τον Μεβλανά. απολαύστε τα:


Ο ΜΕΒΛΑΝΑ : ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Το στοίχημα των Ελλήνων και των Κινέζων ζωγράφων για τις τεχνικές τους γνώσεις.
Οι Κινέζοι είπαν, εμείς είμαστε καλύτεροι ζωγράφοι και άρχισαν να συναγωνίζονται με τους Έλληνες που ισχυρίζονταν ότι υπερέχουν στη ζωγραφική τέχνη.
Ο βασιλιάς είπε: θα σας εξετάσω για να καταλάβω ποιος έχει δίκαιο στην υπόθεση αυτή.
Οι Κινέζοι και οι Έλληνες ζωγράφοι ησύχασαν. Οι Έλληνες ζωγράφοι ήξεραν να ζωγραφίζουν καλύτερα.
Οι Κινέζοι είπαν δώστε μας ένα δωμάτιο και πάρτε και εσείς ένα άλλο.
Υπήρχαν δύο δωμάτια που οι πόρτες τους ήταν η μία απέναντι στην άλλη, στο ένα από αυτά εγκαταστάθηκαν οι Κινέζοι και στο άλλο οι Έλληνες.
Οι Κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά μπογιές εκατό χρωμάτων. Και εκείνος ο μεγάλος βασιλιάς άνοιξε το θησαυροφυλάκιο.
Κάθε πρωί πρόσφεραν στους Κινέζους μπογιές από το θησαυροφυλάκιο.
Οι Έλληνες είπαν ότι δεν ωφελεί ούτε η ζωγραφιά, ούτε η μπογιά. Πρέπει να εξουδετερώσουμε μόνο τη σκουριά.
Κλείδωσαν την πόρτα και άρχισαν να γυαλίζουν τον τοίχο του δωματίου. Τον καθάρισαν και τον έκαναν διάφανο σαν τον ουρανό.
Όταν οι Κινέζοι τελείωσαν τη ζωγραφιά τους, άρχισαν να χτυπούν τύμπανα από τη χαρά τους.
Ήρθε ο βασιλιάς και είδε τόσο ωραίες ζωγραφιές στο δωμάτιο που μπορούσαν να κλέψουν το νου και τη λογική.
Μετά πήγε δίπλα στους Έλληνες. Εκείνοι σήκωσαν το ενδιάμεσο χώρισμα.
Οι ζωγραφιές, τα κεντήματα που έφτιαξαν οι Κινέζοι αντανάκλασαν πάνω στο γυαλισμένο σαν καθρέφτη τοίχο του δωματίου των Ελλήνων.
Ό,τι είδε εκεί (στους Κινέζους) ο βασιλιάς, εδώ (στους Έλληνες) φαινόταν ωραιότερα. Οι ζωγραφιές φαινόταν ολοζώντανες σαν να έχουν ψυχή και πνεύμα.
Ω πατέρα μου, οι Έλληνες ζωγράφοι είναι σοφοί.
Έχουν όμως στιλβώσει πολύ καλά τις ψυχές τους και τις έχουν εξαγνίσει από την απληστία, την πλεονεξία, την φιλαργυρία και το μίσος.
Η καθαριότητα είναι προσόν της ψυχής, αναρίθμητα σχήματα και μορφές αντανακλούν πάνω της και φαίνονται μέσα από κει.

Ο ΜΕΒΛΑΝΑ : ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ (απόσπασμα)

Ήρθαν οι Ογούζοι Τούρκοι οι οποίοι διψούν για ανθρώπινο αίμα σαν τα ζώα και επιτέθηκαν ξαφνικά σε ένα χωριό για να το λεηλατήσουν.

(τεύχος 33, Σεπτέμβριος 2009)

Αναδημοσίευση από την πομακική εφημερίδα "ΖΑΓΑΛΙΣΑ". ( http://www.zagalisa.gr/ )
στις 9:08 μ.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)