Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Μυκήνες, μυθολογία και ιστορία


Οι Μυκήνες είναι ένας μυστηριώδης τόπος όπου κάποτε μία κατάρα βασάνισε το σύνολο μιας βασιλικής οικογένειας με μια σκληρή μοίρα. Οι Μυκήνες είναι ένας συναρπαστικός χώρος και περπατώντας μέσα από την Πύλη των Λεόντων , γίνεστε μέρος του παρελθόντος, και δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε το δράμα που έλαβε χώρα εδώ πριν από χιλιάδες χρόνια. Μύθος και ιστορία πλέκονται , αφήνοντας μόνο τα ερείπια ως μνήμη.
Οι αρχαίοι πίστευαν ότι τα τείχη της είχαν κτιστή από τούς Κύκλωπες για τούτο τον λόγο ονομάζονται και σήμερα Κυκλώπεια τείχη. Καθώς περνάμε από την Πύλη των Λεόντων, στα σκαλοπάτια μπορούμε ακόμα να δούμε τα σημάδια που άφησαν οι τροχοί από τα άρματα που έμπαιναν στην μυθική πόλη.


Μυθολογία: Οι Μυκήνες ήταν κάποτε ένα ισχυρό βασίλειο της Αρχαίας Ελλάδας, και ο βασιλιάς της Αγαμέμνονας, θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες της εποχής. Όταν η όμορφη γυναίκα του αδελφού του Μενέλαου, Ελένη, απήχθη από τον Πάρη τον πρίγκιπα της Τροίας, η ιστορία της Ελλάδας έμελλε να έρθει σε μία από τις πιο διάσημες φάσεις της: τον Τρωικό Πόλεμο.
Αλλά υπήρξαν πολλά γεγονότα πριν συμβεί αυτό. Ο ιδρυτής του μυκηναϊκού βασιλείου ήταν ο ήρωας Περσέας. Όταν ο τελευταίος απόγονος του, ο βασιλιάς Ευρυσθέας - αυτός που είχε ορίσει τους άθλους από τον Ηρακλή - έχασε τη ζωή του, ο λαός ψήφισε για νέο βασιλιά τους τον Ατρέα. Όταν ο αδελφός του Ατρέα, Θυέστης, αποπλάνησε τη γυναίκα του, ο βασιλιάς πήρε εκδίκηση από τον Θυέστης δολοφονώντας τους δύο γιούς του. Γεμάτος με οργή ο Θυέστης καταράστηκε τον Ατρέα και τα παιδιά του και έτσι, μόνο η δυστυχία ήταν να τους στοιχειώνει στη συνέχεια.
Οι δύο γιοί του Ατρέα ήταν ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος. Ο Αγαμέμνων, ο οποίος ήταν η μεγαλύτερος, κληρονόμησε το βασίλειο των Μυκηνών και ο Μενέλαος έγινε βασιλιάς της Σπάρτης. Παντρεύτηκαν δύο αδελφές την Κλυταιμνήστρα και την Ελένη, αντίστοιχα. Η ευτυχία όμως αυτή δεν ήταν γραφτό να διαρκέσει για πολύ.
Όταν ο Τρώας πρίγκιπας Πάρις κλήθηκε να αποφασίσει ποιά από τις τρεις θεές Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη ήταν η πιο όμορφη, κάθε μια προσπάθησε να τον δωροδοκήσει. Η Αφροδίτη είχε υποσχεθεί αυτόν την πιο όμορφη γυναίκα στην Ελλάδα, και όταν ο Πάρις επέλεξε την Αφροδίτη, η Ελένη ήταν το βραβείο του. Με τη βοήθεια της θεάς, η Ελένη πήγε στην Τροία με τον Πάρη, κάνοντας έτσι τον οργισμένο Μενέλαο να κηρύξει πόλεμο κατά των Τρώων. Ο Μενέλαος ζήτησε βοήθεια από τον αδελφό του και μαζί έφτιαξαν ένα στρατό Ελλήνων βασιλέων και των ηρώων.

Όταν Αγαμέμνων ήταν έτοιμος για να φύγει, άφησε στην Κλυταιμνήστρα μια τραγουδίστρια που τα όμορφα τραγούδια της είχαν σκοπό να την εμποδίσουν να ερωτευτεί με οποιοδήποτε άλλο άνδρα. Η Κλυταιμνήστρα ήταν ήδη πολύ αναστατωμένη με τον σύζυγό της, αφού είχε θυσιάσει την κόρη τους Ιφιγένεια στην θεά Άρτεμη. Τότε έφτασε ο Αίγισθος.
Ο Αίγισθος ήταν το αποτέλεσμα της αιμομιξίας τού Θυέστη με την κόρη του Πελοπία. Είχε σκοτώσει τον Ατρέα και είχε κυβερνήσει τις Μυκήνες με τον πατέρα του Θυέστη για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά όταν Θυέστης πέθανε, το θρόνο κατέλαβε ο Αγαμέμνονας. Γεμάτος με μίσος κατά του Αγαμέμνονα αποφάσισε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταλάβει το θρόνο, και όταν ο βασιλιάς έπρεπε να φύγει για τον Τρωικό Πόλεμο, είδε την ευκαιρία του.

Στην αρχή η Κλυταιμνήστρα του αντιστάθηκε, αλλά όταν ο Αίγισθος συνειδητοποίησε ότι ο λόγος ήταν η τραγουδίστρια, την πήρε μακριά από εκεί. Το ζευγάρι κυβέρνησε στη συνέχεια τις Μυκήνες κατά την απουσία του Αγαμέμνονα και μόλις επέστρεψε τον δολοφόνησαν. Ο Ορέστης, γιος του Αγαμέμνονα, για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του σκότωσε την μητέρα του και τον εραστή της, και μετά από πολύ καιρό διώξεων από τις Ερινύες λυτρώθηκε τελικά από το έγκλημα.

Ο Ορέστης παντρεύτηκε στη συνέχεια την Ερμιόνη, κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, και έτσι το βασίλειο των Μυκηνών και της Σπάρτης ενώθηκαν. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα οι απόγονοι του Ηρακλή (Ηρακλείδες) ήρθαν και ανέτρεψαν τον βασιλιά, και έτσι, ο κύκλος ολοκληρώθηκε.

Ιστορία: Οι Μυκήνες ανασκάφθηκαν για πρώτη φορά το 1874 από τον Ερρίκο Σλήμαν, τον γερμανό ερασιτέχνη αρχαιολόγο που είχε ανακαλύψει και τα ερείπια της Τροίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι κατοικήθηκε ήδη από την 5η χιλιετία π.Χ., αλλά το αληθινό μεγαλείο ήρθε κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (1400-1200), όταν ήταν μια ισχυρή στρατιωτική και οικονομική δύναμη. Λόγω της εξαιρετικής θέσης της, έδωσε το όνομα του πολιτισμού σε όλη την Ελλάδα εκείνη την εποχή (Μυκηναϊκός πολιτισμός).

Τότε χτίστηκε η Πύλη των Λεόντων , νέα κτίρια προστέθηκαν σε ολόκληρη την περιοχή και παλιά επισκευάστηκαν. Ένα υπέροχο παλάτι κατασκευάστηκε, και ο χώρος περιβλήθηκε από μεγάλα τείχη. Ο θησαυρός του Ατρέως χτίστηκε τότε, ένας τεράστιος τάφος σε σχήμα θόλου και η πόλη στέφθηκε με ακρόπολη ακόμη και πριν από το μυκηναϊκό πολιτισμό, γιατί η τοποθεσία ήταν πολύ στρατηγική.

Στον περιβάλλοντα χώρο υπήρχαν πολλά κτίρια από την αρχαία πόλη: σπίτια, αρτοποιεία, εργαστήρια, μια σιταποθήκη κλπ. Υπήρχε επίσης ένα εκτεταμένο σύστημα υδραυλικών εγκαταστάσεων που τροφοδοτούσαν τις Μυκήνες με φρέσκο πόσιμο νερό.

Παρά το γεγονός ότι μερικά αρχαιολογικά στοιχεία αμφισβητούν ότι η περίφημη χρυσή μάσκα του Αγαμέμνονα πράγματι ανήκε στο περίφημο βασιλιά, γεγονός είναι ότι είναι ένα από τα πιο φημισμένα ευρήματα του αρχαίου κόσμου, βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, μαζί με πολλά άλλα αντικείμενα από τις ανασκαφές στις Μυκήνες. Αρκετοί από τους τάφους στις Μυκήνες έχουν επίσης το όνομά τους από την οικογένεια του Ατρέα. Υπάρχει ο τάφος του Αγαμέμνονα, ο τάφος της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου και ο λεγόμενος Ταφικός Κύκλος Β.

Οι Μυκήνες καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς από πυρκαγιά τον 12ο αιώνα. Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός παράκμασε, αλλά η περιοχή κατοικείται ακόμα. Πιστεύεται ότι εγκαταλείφθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ..

Αναδημοσίευση από: www.in2greece.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: