Τελχίνες

Οι Τελχίνες σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία άλλοτε φέρονται ως θνητοί και άλλοτε ως μυθικοί δαίμονες ανάλογα των μύθων.

Θεωρούνταν παιδιά της Θάλασσας, της Γης ή του Πόντου και περιγράφονται ως άποδες και άχειρες φέροντας όμως πτέρυγες.


Κατά τη αρχαία παράδοση οι Τελχίνες, που ήταν εννέα στον αριθμό, προέρχονταν από τη Κρήτη "κουροτροφήσαντες" τον Δία, εξ ου και καλούνταν Κουρήτες.

Στη συνέχεια αυτοί πήγαν στη Κύπρο και αργότερα στη Ρόδο οπού και κλήθηκε η νήσος εξ αυτών Τελχινίς.
Εκεί ίδρυσαν πολλές πόλεις μεταξύ των οποίων ήταν η Κάμειρος, η Ιαλυσός και η Λίνδος.

Η Θεά Ρέα λέγεται πως παράδωσε σ΄ αυτούς τον Ποσειδώνα τον οποίο και ανάθρεψαν με τη κόρη του Ωκεανού Καψείρα, και όταν εκείνος ανδρώθηκε έλαβε ως σύζυγο την αδελφή των Τελχίνων την Αλία από την οποία απέκτησε εξι γιους και μια κόρη την "Ρόδην" από την οποία και στη συνέχεια ονομάσθηκε έκτοτε η νήσος Ρόδος.
Κατά σχετική επίσης παράδοση οι Τελχίνες εξορίστηκαν από τη Ρόδο από τους Ηλιάδες.

Έτσι περιπλανώμενοι επέστρεψαν και προξένησαν μεγάλες καταστροφές στη νήσο.
Κατ΄ άλλη όμως παράδοση οι Τελχίνες αναχώρησαν οι ίδιοι από τη νήσο προβλέψαντες τη μεγάλη καταστροφή με κατακλυσμό από τον Δία.

Κατ΄ άλλες ακόμη παραδόσεις οι Τελχίνες ήταν μυθικοί θνητοί σπουδαίοι τεχνίτες και εφευρέτες που είχαν ανακαλύψει διάφορα μέταλλα όπως τον χαλκό και τον σίδηρο και είχαν επινοήσει πολλά εργαλεία για τη τέχνη τους, που φέροντάς τα έδινα την εντύπωση πως τους έλλειπαν τα άκρα.
Πιστεύονταν ακόμη πως αυτοί δίδαξαν στους ανθρώπους τη πρώιμη μεταλλουργία και την εξόρυξη των μετάλλων.

Οι Τελχίνες αναφέρονται ως κατασκευαστές της άρπης του Κρόνου και της τρίαινας του Ποσειδώνα καθώς και χυτά αγάλματα πολλών θεών όπως της Αθηνάς, του Απόλλωνα, της Ήρας, των Νυμφών στις πόλεις της Ρόδου κ.ά. καθώς και διαφόρων μαγικών σκευών, ποτήρια κ.λπ.
Επίσης αναφέρεται πως κάποτε ο Απόλλωνας έστειλε καταστρεπτική νόσο στους Σικυωνείς όταν αρνήθηκαν να καταβάλουν στους Τελχίνες αμοιβή για εργασία που τους πρόσφεραν σε εξοπλισμό.

Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν πολλά ονόματα που είχαν δοθεί στους Τελχίνες.
Σχετικά μ' αυτό το θέμα των ονομάτων, ένας από τους ενδιαφέροντες μύθους λέει, ότι ήταν τρία πνεύματα που είχαν τα χαρακτηριστικά ονόματα, Χρυσός, Άργυρος και Χαλκός, που τα χρωστούσαν στα μέταλλα που είχαν ανακαλύψει.
Ο σαφέστατος χαρακτηρισμός των Τελχινών είναι, πνεύματα των μετάλλων.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει "είχαν επινοήσει τέχνες πολλές κι είχαν κάνει πολλές ανακαλύψεις γνωστές και χρήσιμες για τους ανθρώπους".

Σ' αυτούς οφείλονταν η άρπη (το δρεπάνι), που είχε χρησιμέψει για τον ακρωτηριασμό του Ουρανού από τον Κρόνο.
Επίσης και η τρίαινα του Ποσειδώνα. Οι Τελχίνες είχαν συνεργαστεί με τους Κύκλωπες στην κατασκευή του περιδέραιου, που, όπως γνωρίζουμε, συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα δώρα που δόθηκαν στην Αρμονία, με την ευκαιρία του γάμου της με τον Κάδμο και που θα έφερνε μοιραία τη δυστυχία σ' όσες θα το φορούσαν.
Ακόμα, θεωρούσαν τους Τελχίνες ότι ήταν οι πρώτοι που φιλοτέχνησαν αγάλματα των θεών και εφεύραν τη χαρακτική των μετάλλων.

Θεωρούνταν επίσης μάγοι και γητευτές και πως έφτιαχναν φίλτρα από ρίζες φυτών, από ορισμένα βότανα κι εξαπέλυαν βροχές, χαλάζι χιόνι και έριχναν ακόμα και κεραυνούς κι είχαν επιπλέον και το χάρισμα να μεταμορφώνονται, όπως κι όποτε το ήθελαν.

Ήταν αμφίβια όντα, ζώντας και πάνω στη γη και μέσα στα νερά και έμοιαζαν κατά ένα μέρος με δαίμονες, κατά ένα άλλο με ανθρώπους και κατά ένα τρίτο μέρος με ψάρια κι είχαν μεμβράνη ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, όπως οι χήνες.

Κάποιες φορές τους παρίσταναν χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, με φρύδια και μεγάλα βλέφαρα.
Έλεγαν πως οι Τελχίνες "μάτιαζαν" και η κακία τους είχε γίνει παροιμιώδης.

Οι αρχαίοι συγγραφείς απέδιδαν αυτή την κακή τους φήμη στο γεγονός της ζήλιας γι' αυτούς και το φθόνο εξαιτίας της αξιοσύνης τους στις τέχνες.

Αναδημοσίευση από: www.afipnisis.gr