Η παρακάτω εμπειρία ήρθε ως σχόλιο του άρθρου “Στοιχειωμένα στρατόπεδα. Θρύλοι και πραγματικότητα”. Ευχαριστώ τον αναγνώστη που την έστειλε και την δημοσιεύω αυτούσια.
Γειά σας. Η εμπειρία μου είναι παρόμοια. Μάης του 83΄είμαι 19 χρονών, στρατιώτης Υγειονομικού, αλλά υπηρετώ σε τάγμα πεζικού. Αυτό σημαίνει ολίγον λούφα γιατί κάθομαι στο ιατρείο, με προστατεύει ο γιατρός, γλυτώνω ασκήσεις αλλά κάνω μία νοσοκόμος υπηρεσίας, μία σκοπιά. Δηλαδή στο 50 τοις εκατό υπηρεσίες.
Εκείνη την νύχτα είμαι σκοπιά 2-4. Πήγε 3 η ώρα και το περίπολο δεν ήρθε (κάθε φορά έρχονταν και υπόγραφαν “καλώς” αλλά ξεκάλτσωτοι και παντοφλάτοι). Λίγο μετά τις 3:10 βλέπω απέναντι στις εξέδρες του γηπέδου ( γιατί φυλούσα σε γήπεδο), στην πάνω πάνω κερκίδα, από τις τρείς που είχε, δύο άτομα. Ο ένας με το όπλο επ΄ ώμου και ο άλλος με το όπλο κρεμαστό, άρα στρατιώτης και υπαξιωματικός. Τα κεφάλια τους φαινόντουσαν λίγο φουσκωμένα, άρα φορούσαν διπλό κράνος (πλαστικό από μέσα και μεταλλικό από έξω). Αυτό το θέαμα το αντίκριζα από 40 μέτρα μακριά.
Κάνω την δουλειά μου: – Αλτ, τις ει; Πολλές φορές μέχρι που τους χάνω 50 μέτρα μακριά οριζοντίως. Παρατάω την σκοπιά και με το όπλο τους καταδιώκω. Τρέχω στον επόμενο σκοπό στον όρχο αλλά σκοπός πουθενά. –Αμάν τι έγινε; Λέω. Δεν σταματάω αφού δεν τους ξανάδα και πάω παρακάτω στην πύλη, με έκπληξη και οργή μαζί, αλλά εκεί δεν υπήρχε κανείς.
Τα έπαιξα γιατί θεωρούσα τον εαυτό μου πιο πάνω από πεζικάριο γιατί ήμουν κάτι άλλο, του Υγειονομικού, και είχα βάλει και δύο σειρές μέσα, άρα πιο παλιός. Πάω πίσω στον λόχο διοικήσεως, βάζω τις φωνές και ξυπνάω τον επόμενο σκοπό αφού ξεσπάστηκε και ο γιωτάς ο θαλαμοφύλακας.
Το επόμενο πρωί δεν πήγα για λούφα στο ιατρείο αλλά στην φρουρά για να μάθω ποιοί ήταν εχθές περίπολο αλλά δεν ακούστηκε τίποτα. Έτσι εκνευρισμένος που ήμουν έμαθα ότι περίπολα βγάζει ο ΕΜΛ και πήγα στο λόχο εκείνο έτοιμος να δείρω.
Κοίταξα το πρόγραμμα, είδα τα ονόματα, τους βρήκα και τους έκραξα γιατί περάσανε δεν υπογράψανε και χαθήκανε. –Άσε ρε φίλε, μου λένε, τώρα γυρίσαμε από τα μπουζούκια και φάγαμε 20 μέρες φυλακή στα προφορικά και αρχικά από τον διοικητή! Κόκκαλο εγώ! Τότε ποιοι περάσανε εχθές το βράδυ εξοπλισμένοι και με βήμα; Όταν τους είχα δεί νόμισα ότι πάνε έτσι γιατί είχε έρθει ο στρατηγός……….
StrangeHellas.blogspot.com
4 σχόλια:
ευχαριστω για την δημοσιευση και ειναι αληθεια, ειναι το ταγμα 299 στη ροδο, μετα απο πολυ καιρο σε αδρανια .το στρατοπαιδο αυτο πια ειναι εγγαταλελημενο.οποτε τυχη να περασω απ εξω [μετα απο τοσα χρονια ]παντα προσπαθω να κοιταξω την υπεριψωμενη σκοπια του γυπεδου,
Φίλε μου εγώ σ΄ ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μας πείς για την εμπειρία σου.
Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα και λίγοι έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάτι παρόμοιο.
πραγματικά ανατριχιάζεις στην ιδέα και μόνο!
ωραία εμπειρία...........κι εγώ ανατρίχιασα!
Δημοσίευση σχολίου