Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Bρέθηκε πινακίδα με την παλαιότερη γραφή στην ελληνική γλώσσα


Η αρχαιότερη ευρωπαϊκή επιγραφή την οποία μπορούμε να διαβάσουμε είναι ελληνική, σώζεται σε πήλινη πινακίδα και γράφτηκε πριν από 3.500 χρόνια σε Γραμμική Β.


Αυτό υποστηρίζει ο αρχαιολόγος Μιχάλης Κοσμόπουλος ο οποίος αποκάλυψε μια επιγραφή στη θέση Ίκλαινα, την οποία ανασκάπτει. Η επιγραφή περιλαμβάνει ρήμα που σχετίζεται με κατασκευή προϊόντων καθώς και αριθμημένα ονόματα που αποτελούν κατάλογο. « Σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουμε, η πινακίδα δεν έπρεπε να είναι εκεί», αναφέρει ο δρ Κοσμόπουλος, ο οποίος έχει αποκαλύψει στην Ίκλαινα ένα μυκηναϊκό ανάκτορο με πελώριους αναλημματικούς τοίχους, τοιχογραφίες και ένα θαυμαστό αποχετευτικό σύστημα.

Τίποτα ξεχωριστό αν σκεφτούμε ότι ανάκτορα όπως της Ίκλαινας περιλάμβαναν και αρχεία με πινακίδες σε Γραμμική Β γραφή, την πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας και συνάμα την πρώτη αποκρυπτογραφημένη γραφή της Ευρώπης. Το περιεχόμενο επίσης δεν ξαφνιάζει καθώς οι σωζόμενες επιγραφές σχετίζονται με καταλόγους προϊόντων που αρχειοθετούνταν για έναν χρόνο και στη συνέχεια πετιούνταν. Τι γίνεται όμως όταν η πινακίδα χρονολογείται μεταξύ του 1450 και του 1350 π.Χ ενώ το ανάκτορο στην λαμπρότερη φάση του είναι ακόμη πρωιμότερο;

Η χρονολόγηση της πινακίδας - πολύ πρώιμη σε σχέση με εκείνη των υπόλοιπων γνωστών πινακίδων – αλλάζει πολλά δεδομένα στη γνώση μας για τη χρήση της Γραμμικής Β. Αλλάζει επίσης τα δεδομένα μας σε σχέση με την εξάπλωση της γραφής. Αν και πρώιμη η ίδια η πινακίδα, η θέση όπου βρέθηκε είχε υποβιβαστεί μεταξύ του 1450 και του 1350 π.Χ. σε εγκατάσταση «δορυφόρο» της γειτονικής Πύλου. Αναιρεί λοιπόν αυτό την πεποίθηση ότι αρχεία υπήρχαν μόνο στα μεγάλα κέντρα; Ή μήπως η γραφή ήταν περισσότερο διαδεδομένη από ότι θεωρούνταν μέχρι σήμερα;

Γεγονός είναι ότι η διατήρηση της πινακίδας είναι θαυμαστά τυχαία. Γενικά, τέτοιες πινακίδες δεν ήταν κατασκευασμένες για να μείνουν: φτιάχνονταν από ωμή πλίνθο για να διαλυθούν κατά την απόθεση. Στην περίπτωση αυτή όμως, το περιεχόμενο του αποθέτη είχε καεί. Έτσι, η πινακίδα ψήθηκε και διατηρήθηκε.

Αν και η Γραμμική Β είναι πολύ πιο όψιμη σαν σύστημα γραφής από εκείνα της Εγγύς και Μέσης Ανατολής – ενδεικτικά, την εποχή της πινακίδα της Ίκλαινας, οι Αιγύπτιοι φαραώ μετρούσαν ήδη 18 Δυναστείες – το εύρημα θεωρείται ξεχωριστό.
Είναι άλλωστε η πρωιμότερη αναγνώσιμη και κατανοήσιμη επιγραφή που έχει βρεθεί σε ευρωπαϊκό έδαφος και η πρώτη γνωστή ελληνική επιγραφή!

Πηγή
στις 11:54 μ.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)