Επιστήμες. Η προσφορά των Ελλήνων στην ανθρωπότητα

Περί της φιλοσοφίας και της επιστημοσύνης των Ελλήνων.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει,

ίσως τα κάποια καλά του, αλλά, σίγουρα τα «κακά» του.

Επίσης και οι λαοί συμπεριφέρονται αναλόγως.

Υποψιάζομαι ότι είναι δευτερεύουσας σημασίας η ενασχόληση με τα κακά των ανθρώπων αλλά και των λαών. Μια κάποια βρόμα και η ανάλογη δυσωδία που τα συνοδεύουν, μάλλον είναι αναπόφευκτες για κάθε ζώντα οργανισμό. Η επίδοση στην καθαριότητα δικαιούται ένα κάποιο ενδιαφέρον, αναμφίβολα.

Τι συμβαίνει όμως όταν αναφέρεται κανείς στα καλά ενός λαού; Άραγε τα καλά είναι βέβαια για κάθε λαό, τόσο, όσο τα αναπόφευκτα κακά του.

Άλλο ερώτημα, σχετικό: υπάρχει μήπως αναλογία μεταξύ των κακών και των καλών μέσα στον πολιτισμό του κάθε λαού; Παραδείγματος χάριν, ακούγεται, κατά κόρον, ότι οι Έλληνες είχαν κάνει πολλά καλά και ωραία πράγματα. Μάλιστα καλά όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Επίσης λέγεται, από κάποιους άλλους, ότι κάνανε και πάρα πολλά κακά. Κι όσο οι πρώτοι κόπτονται υπέρ των καλών των Ελλήνων, τόσο και οι τελευταίοι μαίνονται κατά των κακών τους.

Έχει διατυπωθεί, αποστακτικώς, ο εξής αξιοπερίεργος αφορισμός, από κάποιον φιλόσοφο, όσον αφορά στις απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα: Εάν πρέπει να κρατήσουμε μόνο ένα βιβλίο για να παράξουμε πολιτισμό, αυτό πρέπει να είναι ένα βιβλίο του Πλάτωνα. Εάν δε πρέπει να εξοστρακίσουμε ένα βιβλίο, για τον ίδιο λόγο, και πάλι θα πρέπει αυτό να είναι ένα βιβλίο του Πλάτωνα. Τι λοιπόν εννοεί ο φιλόσοφος, μ’ αυτόν τον αντιφατικό, εκ πρώτης, λόγο;

Οι λαοί, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν να παρουσιάσουν μελανές σελίδες στην ιστορία τους. Την πλευρά αυτή θα την αφήσουμε σε λίγο κατά μέρος, διότι παρουσιάζει κάποια ομοιομορφία, η οποία είναι βέβαιο ότι σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση. Αναμφίβολα υφίστανται διαφοροποιήσεις, σχετικά με την ποσότητα και την ποιότητα της βαρβαρότητας, από λαό σε λαό.

Αυτό που νομίζω ότι αξίζει περισσότερο τον κόπο να ερευνήσει κανείς είναι οι επιδόσεις των λαών στα θέματα της φιλοσοφίας και της επιστήμης.

Πριν όμως είναι ανάγκη να διευκρινιστεί τι θεωρείται καλό και τι κακό. Μάλιστα το ερώτημα είναι ορθό να χωριστεί σε δυο κλάδους.

Πρώτο ερώτημα: Υπάρχει καλό και κακό στοιχείο, μέσα στους πολιτισμούς της υφηλίου, το οποίο να διαθέτει οικουμενική διάκριση και αποδοχή;

Δεύτερο ερώτημα: Μέσα στον ίδιο πολιτισμό, το καλό και το κακό είναι δυο ευδιάκριτα και αποδεκτά απ’ όλους ζητήματα;

Επειδή ως προς το ζήτημα του τι θεωρείται κακό, ευκολότερα μπορεί να δημιουργούνται συγκλήσεις και συμφωνίες, στο εξής θα ασχοληθούμε μόνον με τα περί του καλού.

Τέθηκα λοιπόν δύο παράμετροι σχετικά με την προσέγγιση του ζητήματος: η φιλοσοφία και η επιστήμη.

Πού γεννήθηκε η φιλοσοφία; Γεννήθηκε άραγε μόνο μέσα στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου πολιτισμού; Φαίνεται πως δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Διότι φιλοσόφησαν οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Έλληνες και σχεδόν, περισσότερο ή λιγότερο, όλοι οι λαοί των παλιών πολιτισμών.

Είναι υπερβολικό να επιμένει κανείς, και πολλοί το κάνουν, στην άποψη ότι η ελληνική φιλοσοφία είναι ανώτερη όλων των άλλων, όπως εκείνος ο «επαγγελματίας απόγονος» Άδωνις Γεωργιάδης.

Και μόνον ένα παράδειγμα είναι ικανό για να αποδείξει του λόγου το αληθές. Κάποιες από τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές ανοησίες, όσον αφορά στα θρησκευτικά ζητήματα, τις διατύπωσε ο Πλάτωνας.
(βλ. http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=21).

Οι μετέπειτα μάλιστα απ’ αυτόν φιλοσοφικές σχολές, άπασες πλατωνικές, πλην αυτής του Επίκουρου, επιδόθηκαν σε ακατάσχετη θεολογική διάρροια. Η δυσώδη αυτή διάρροια κατέστη η βασική τροφή των πατέρων της ιουδαιοχριστιανικής θρησκείας. Της θρησκείας αυτής που αποτέλεσε το καταστροφικότερο γεγονός στην παγκόσμια ιστορία, όπως εξηγείται μέσα στα δεκάδες σχετικά άρθρα και εργασίες, που βρίσκονται στην παρούσα ιστοσελίδα.

Ποια είναι τώρα η ιστορική αλήθεια για το ζήτημα της επιστήμης; Στο θέμα αυτό το τοπίο είναι εντελώς ξεκάθαρο. Η οικουμένη των ανθρώπων αναγνωρίζει ότι οι επιστήμες έκαναν την εμφάνισή τους στην πέριξ του Αιγαίου περιοχή, πριν από 27 αιώνες. Χορηγοί του χορού της επιστήμης υπήρξαν αναμφίβολα οι Ίωνες φυσικοί φιλόσοφοι. Χοράρχης υπήρξε ο Θαλής ο Μιλήσιος. Οι σοφιστές υπήρξαν κάποια από τα μέλη του χορού, μαζί μ’ όλους τους εκατοντάδες επιστήμονες, μαθηματικούς, γιατρούς, αστρονόμους, γεωγράφους κ.ά.

Ο ήλιος πλέον δεν μπορεί να θεωρείται θεός. Είναι μια πύρινη σφαίρα.
Η επιληψία δεν είναι πια αρρώστια που την αποστέλλει κάποιος θεός. Προέρχεται από κάποια βλάβη των νεύρων.

Τον κόσμο αυτόν δεν τον έκανε κανένας θεός ή άνθρωπος. Είναι φωτιά που ανάβει και σβήνει με μέτρο.

Τέλος έρχεται ο Ευεργέτης Επίκουρος για να στηρίξει την φιλοσοφία σε ορθά και ατράνταχτα θεμέλια. Διατρανώνει: μια φιλοσοφία χωρίς ευεργετικά και πρακτικά οφέλη για τον βίο του ανθρώπου είναι εντελώς άχρηστη, αλλά και βλαβερή για τους ανθρώπους. Αυτό που πέτυχε ο Επίκουρος κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το διατυπώσει ποιητικώς καλλιτεχνικότερα από τον φλογερό του μαθητή Λουκρήτιο:

Χάμω σέρνονταν μπροστά στα μάτια όλων, ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή,
πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που απ’ τα ουράνια πρόβαλλε την
τρομερή της όψη και απειλούσε τους θνητούς.
Τότε πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά
καταπάνω της και να της αντιταθεί.
Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό
τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών. Ίσα-ίσα, που δυνάμωσαν το θάρρος
της ψυχής του και τη θέληση να αποτινάξει, πρώτος αυτός, τις κλειδωνιές
που σφράγιζαν τα μυστικά της φύσης.
Και η ζωντανή ορμή τού νου θριάμβευσε και διάβηκε τους φλογισμένους
φράκτες τ’ ουρανού, και περπάτησε το απέραντο Σύμπαν με λογισμό και
πνεύμα.
Και μας ξανάρθε νικητής για να μας πει τι μπορεί να γενεί και τι όχι, και πώς
ορίζεται, με νόμους ακλόνητους, η δύναμη στο κάθε τι.
Έτσι, με τη σειρά της, ποδοπατημένη συντρίβεται η θρησκεία, κι εμάς η νίκη
του μας υψώνει στα ουράνια.
Λουκρήτιος
Περί της Φύσεως των Όντων Ι 62-79

Τι χόρευε η επιστήμη; Την νίκη της επί της θρησκείας.

Αυτή είναι η προσφορά των Ελλήνων στην ανθρωπότητα και τίποτα άλλο.

Διότι όλα τ’ άλλα, που θεωρούν μερικοί ως έτερα, είναι απόρροια αυτής της νίκης. Η παγκοσμιότητα της ελληνικής γλώσσας, εξ αίτίας των επιστημών κυρίως προέκυψε, αν και όχι μόνο εξ αυτών.

Επί τέλους ο Απόλλωνας έστρεψε τον προβολέα του πάνω στο φωτεινό πλέον μονοπάτι των επιστημών.

Το μοχθηρό όμως θηρίο, η θρησκεία, δεν παραδίδει τα όπλα του αμαχητί. Ανασυντάχθηκε πολλές φορές κατά τον παρελθόν και θα ανασυνταχθεί και στο μέλλον. Για τον λόγο αυτόν η επιστήμη απαιτεί διαρκή και επίπονο πόλεμο. Διότι δεν συντρίφθηκε η θρησκεία και ούτε πρόκειται να συντριφθεί ποτέ.
Όμως και ποτέ πλέον δεν πρόκειται η θρησκεία να συντρίψει την επιστήμη, η οποία συνεχώς θα κερδίζει έδαφος, έστω και σε μικρό βαθμό κάθε φορά. Η τελευταία μεγάλη νίκη της θρησκείας, κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, φαντάζει πια σαν ένας τρομακτικός εφιάλτης μέσα στην παγκόσμια ιστορία. Η Αναγέννηση συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία της. Η Ευρώπη συνεχίζει την διαδικασία της αποχριστιανοποίησης. Χιλιάδες ευρωπαίοι σήμερα αποβαπτίζονται

Η ευημερία των μη θρησκευόμενων κοινωνιών

Σύμφωνα με την United Nations Human Development Report του 2005 οι χώρες Νορβηγία, Αυστραλία, Καναδάς, Σουηδία, Ελβετία, Βέλγιο, Ιαπωνία, Ολλανδία, Δανία και Ηνωμένο Βασίλειο συγκαταλέγονται ανάμεσα στις λιγώτερο θρησκευόμενες κοινωνίες παγκοσμίως. Συγχρόνως είναι και οι υγιέστερες από πλευράς μορφώσεως, κατά κεφαλήν εισοδήματος, βρεφικής θνησιμότητας, κοινωνικής ανάπτυξης και προσδόκιμου ζωής. Αντίθετα τις πενήντα τελευταίες θέσεις της ίδιας αναφοράς και με βάση τα ίδια κριτήρια καταλαμβάνουν βαθύτατα θρησκευόμενα κράτη».
Ναύαρχος Αντώνιος Αντωνιάδης

Μέσα σ’ αυτήν κοσμογονία, στη χώρα των Νεοελλήνων σέρνεται ως σκώληξ το τελευταίο παπαδοκρατούμενο κράτος της Ευρώπης. Οι άνθρωποί της, που ενίοτε επαίρονται ότι τυγχάνουν απόγονοι των ιδρυτών των επιστημών, αρχαίων Ελλήνων, δίχως καμμιά αισχύνη και ντροπή ψάλλουν μέσα στις ιουδαιοχριστιανικές εκκλησίες τους το ελεεινό τροπάριο που λέει: «των αγίων πατέρων ημών Αβραάμ Ισαάκ και Ιακώβ»!!! Κι όταν τους ρωτήσει κανείς ποιοι είναι οι Ίωνες φυσικοί φιλόσοφοι και τι προσέφεραν στην ανθρωπότητα, τότε ξύνουν το κεφάλι τους σαν τις μαϊμούδες.

Από την άλλη μεριά, όσοι πασχίζουν ν’ απαλλάξουν την χώρα από το χριστιανικό καρκίνωμα, αντιμετωπίζονται μέσα στην ίδια τους την χώρα σαν αλλοδαποί!!!

Η ιστορική αλήθεια όμως αναπτερώνει τους ανθρώπους, κι αυτός είναι ο λόγος που οι Έλληνες, εντόπιοι και αλλοδαποί, παρέμειναν και θα παραμείνουν απτόητοι εις τον αιώνα τον άπαντα.

Βασδέκης Ν. Σταύρος
Μαυροκορδάτου 31
62100 Σέρρες
τηλ. 23210-52462

Αναδημοσίευση από: http://www.athriskos.gr/