Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Ήταν Τούρκος ο ... Άγιος Νικόλαος;


Τι ξεστόμισε ο παπα – Άνθης (πρόεδρος της Επιτροπής (Λαθρο-) Μεταναστών της Ελλαδικής Εκκλησίας) ανήμερα του Αγίου Νικολάου στον επίσημο Ραδιοσταθμό της Εκκλησίας; Μεταφέρω επί λέξει τα λόγια του για να μη λέτε ότι τον παρερμήνευσα…


ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΑΝΘΗΣ: «Μη ξεχνάμε πού είναι τα Μύρα της Λυκίας… Στην Τουρκία είναι η πόλη αυτή. Ως εκ τούτου, λοιπόν, κι Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ, αλλά ήταν όμως άνθρωπος του Χριστού»!

Ψάξαμε όλες τις εγκυκλοπαίδειες και τα συναξάρια, ρωτήσαμε τον κατ’ εξοχήν ειδικό ιστορικό μελετητή

κ. Άγγελο Σακκέτο... Όλοι συμφωνούν πως ο Άγιος Νικόλαος εγνώριζε θαυμάσια Ελληνικά (γι’ αυτό άλλωστε και πρωταγωνίστησε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. χαστουκίζοντας τον Άρειο!), και είχε γεννηθεί στην Ελληνικότατη πόλη της Μικράς Ασίας, Πάταρα.

Η πόλις αυτή ήταν άντρο Ελληνισμού και Ελληναράδων, είχε ιδρυθεί από τον γιό του Απόλλωνος τον Πάταρο, διέθετε φημισμένο Μαντείο και την είχαν ιδρύσει Κρήτες Δωριείς. Ούτε μία πηγή δεν αφήνει το παραμικρό υπονοούμενο πως ο Προστάτης των Ελλήνων Ναυτικών, Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, Άγιος Νικόλαος δεν ήταν Έλληνας. Μόνο ο λάτρης των Λαθρομεταναστών παπα – Τιμόθεος Άνθης υποστηρίζει δημοσίως τέτοιου μεγέθους αρλούμπα, με το επιχείρημα ότι σήμερα τα Μύρα της Λυκίας είναι περιοχή της Τουρκιάς!!!.. Ιερώνυμε Λιάπη, τρέχα να ξυρίσεις εδώ και τώρα τον Τιμόθεο Άνθη, πρίν το πάρουν χαμπάρι οι Έλληνες Ναυτικοί και μπουκάρουν στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο για να ζητήσουν εξηγήσεις, που τουρκέψατε τον αγαπημένο τους Άγιο…

"ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ"

Αναδημοσίευση από: http://epilarhia.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: