Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Φως στις σχέσεις μεταξύ αρχαίων Θρακών και Ελλήνων


Νομίσματα του Φιλίππου Β΄, του Σεύθη Γ΄, του Λυσίμαχου, του Κάσσανδρου και του Δημήτριου Πολιορκητή σε ένα λάκκο λατρευτικών προσφορών στη Βουλγαρία! Η ανασκαφή που διεξάγεται από το Ιδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού σε συνεργασία με το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Ακαδημίας Επιστημών της Βουλγαρίας στη θέση Χάλκα Μπουνάρ (βορειοανατολικά της Φιλιππούπολης και νοτιοδυτικά της Σευθόπολης), μία περιοχή στην οποία κατά την αρχαιότητα εξαπλώνονταν οι Οδρύσαι Θράκες δείχνει ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν εκεί στα τέλη του 4ου και τις πρώτες δεκαετίες του 3ου αιώνα π.Χ. ήταν σε συνεχή επαφή με τη Μακεδονία και τις ελληνικές αποικίες της Θράκης. Στάχτη με μεγάλες ποσότητες κεραμικής (ντόπιας αλλά και εισηγμένης από την Ελλάδα) καθώς και ειδώλια βρέθηκαν επίσης μέσα στο λάκκο. Τα ευρήματα αυτά και πολλά ακόμη πρόκειται να παρουσιάσουν σήμερα στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» οι αρχαιολόγοι δρ Μιλένα Τόνκοβα από βουλγαρικής πλευράς και δρ Αθανάσιος Σίδερης προϊστάμενος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.


Η Χάλκα Μπουνάρ εντοπίστηκε το 1999 τυχαία στη διάρκεια αγροτικών εργασιών, όπως γρήγορα έγινε αντιληπτό όμως η θέση αυτή κατοικήθηκε από την Ύστερη Νεολιθική περίοδο έως τα Ρωμαϊκά χρόνια. Μεταξύ των ευρημάτων μάλιστα περιλαμβάνονται σημαντικές οικίες και οικοσκευή του νεολιθικού πολιτισμού Καράνοβο (μέσα 6ης χιλιετίας π.Χ.), κεραμικοί κλίβανοι, εργαλεία, κεραμική και νομίσματα της Πρώιμης Ελληνιστικής εποχής (323-270 π.Χ.).

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους αυτή η ελληνιστική μπορεί να λειτουργούσε και ως εμπορικός σταθμός, ακριβώς όπως και η γειτονική της Πίστυρος. Και ο λόγος είναι ότι στην αρχαιότητα βρισκόταν σχεδόν ακριβώς πάνω στη διασταύρωση δύο μεγάλων ρωμαϊκών δρόμων, οι οποίοι πιθανότατα ακολουθούσαν την πορεία παλαιότερων οδών επικοινωνίας της Κλασικής και Ελληνιστικής εποχής. Η μία από αυτές τις οδούς συνέδεε τα δυτικά Βαλκάνια με τις ακτές του Εύξεινου Πόντου και το Βυζάντιο (μέσω της Serdica και της Φιλιππούπολης), ενώ η άλλη ένωνε τις αιγαιακές ακτές (Άβδηρα και Μεσημβρία μέσω Ροδόπης) με τη Σευθόπολη, την πρωτεύουσα του βασιλιά των Θρακών Σεύθη Γ΄. Να σημειωθεί ότι σήμερα η κοντινότερη σύγχρονη μεγάλη πόλη είναι η Στάρα Ζαγόρα, η οποία ταυτίζεται με τη ρωμαϊκή Augusta Traiana.

Βιοτεχνικές δραστηριότητες όπως η κεραμική (εντοπίστηκαν τέσσερις κεραμικοί κλίβανοι για ψήσιμο αγγείων) αλλά και οικιακή υφαντουργία (λόγω της ύπαρξης μεγάλου αριθμού βαριδιών αργαλειού) φανερώνουν τις ασχολίες των κατοίκων. Σημαντικά όμως είναι και τα εισηγμένα ελληνικά αγγεία: εμπορικοί αμφορείς για μεταφορά κρασιού, κυρίως από την Κνίδο της Μικράς Ασίας, αλλά και των μικροί μελαμβαφείς κάνθαροι, μικρά ποτήρια κρασιού δηλαδή που εντοπίστηκαν σε πολυάριθμα θραύσματα κυρίως. Εχουν εντοπισθεί όμως και μεταλλικά εργαλεία καθώς και λίγες χάλκινες πόρπες.

Παρ΄ όλο λοιπόν που οι γνώσεις μας για τη διείσδυση του ελληνικού στοιχείου στο εσωτερικό της Θράκης παραμένουν εξαιρετικά περιορισμένες οι αρχαιολόγοι ελπίζουν ότι με την έρευνα θα μπορέσουν να φωτίσουν το ρόλο που διαδραμάτισε η ελληνική επιρροή στον πλέον εξελληνισμένο λαό από τους γειτονικούς των αρχαίων Ελλήνων, πέρα από τις ήδη γνωστές αποικίες των ακτών του Εύξεινου Πόντου.

Πηγή: Το Βήμα, Μ. Θερμού, 8/12/10

Αναδημοσίευση από: http://www.arxaiologia.gr/
στις 11:10 π.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)