Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Η Ανάληψη του Χριστού και η Θρακική δοξασία της “ανάληψης” των ανθρώπων.


Σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, η Ορθόδοξη εκκλησία, εορτάζει την Ανάληψη του στους ουρανούς. Σύμφωνα με τις γραφές εκείνη την ημέρα ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς “εν μέσω νεφελών” και συνοδείας αγγέλων.

Οι Θρακιώτες τιμούσαν πάντα την ημέρα αυτή με μεγάλη ευλάβεια αποφεύγοντας να εργαστούν στις καθημερινές χειρωνακτικές εργασίες τους, “αργούσαν” και ξεκουράζονταν πάντα μετά τον εκκλησιασμό τους.


Κουβαλώντας όμως μία πλούσια λαογραφική παράδοση αιώνων και κάτω από το πρίσμα των κατάλοιπων της αρχαίας θρησκείας τους, μπόλιασαν τις Χριστιανικές εορτές με παράξενες δοξασίες και δεισιδαιμονίες που αποσκοπούσαν στην απλούστευση και εκλαΐκευση της χριστιανικής πίστης τους, προσπαθώντας άλλοτε να κατεβάσουν το “θείο” στο ανθρώπινο επίπεδο, και άλλοτε να εξυψώσουν τον άνθρωπο στο επίπεδο του “θείου”.

Έτσι λοιπόν την ημέρα της Αναλήψεως απαγορευόταν να κοιμηθεί κάποιος πριν την δύση του ήλιου γιατί υπήρχε η δοξασία πως μπορεί να αναληφθεί και αυτός όπως ακριβώς και ο Χριστός. Κανείς δεν κοιμόταν το μεσημέρι αυτό και συνήθιζαν να κάνουν επισκέψεις σε συγγενικά σπίτια, προσπαθώντας να “σώσουν” από την Ανάληψη τους τυχών νυσταγμένους.

Δεν είναι γνωστό πως προέκυψε αυτή η μοναδική στον Ελλαδικό χώρο δοξασία, ποιοί παράγοντες ή περιστατικά επέβαλαν στην αποδοχή της από τον απλοϊκό λαό, όμως οι Θρακιώτες πίστευαν ακράδαντα σε αυτή και οι παλαιότεροι εξακολουθούν να την πιστεύουν μέχρι τις μέρες μας.

Υπάρχουν όμως περιστατικά ανθρώπων που “αναλήφθηκαν” αυτή την ημέρα γιατί δεν μερίμνησαν και τους πήρε ο ύπνος. Οι διηγήσεις περιγράφουν τους παθόντες να καταλαμβάνονται από έναν τριήμερο ύπνο – νάρκωση, έχοντας τα μάτια τους ανοιχτά αλλά χωρίς να αντιδρούν στα εξωτερικά ερεθίσματα του περιβάλλοντός τους.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός της πλήρους αποχής τους από το νερό και το φαγητό, καθώς ο οργανισμός τους, κατά κάποιον άγνωστο τρόπο, αδρανοποιεί όλες τις φυσιολογικές λειτουργίες του.

Η επαναφορά του ανθρώπου λαμβάνει χώρα τρεις ημέρες μετά την “ανάληψη” του μέσω απότομης, νευρωτικής κίνησης, συνοδευόμενης από ξέσπασμα σε αναφιλητά και κλάματα.

Δεν υπάρχουν βεβαιωμένες αναφορές για το τι βλέπει και βιώνει το άτομο στην τριήμερη κατάσταση “ανάληψης” που βρισκόταν, λόγω της επίμονης άρνησης του να τα αναφέρει ακόμη και στους πιό οικείους του ανθρώπους, λέγοντας απλά ότι δεν θέλει να θυμάται τίποτα από αυτά που έζησε “εκεί”.

Τελευταία γνωστή (τουλάχιστον σ' εμένα) “ανάληψη” ανθρώπου έγινε πριν από 20 περίπου χρόνια στο χωριό Μέλισσα Ξάνθης, όπου μία γυναίκα περιήλθε σε αυτήν την κατάσταση την ημέρα την Ανάληψης του Κυρίου.

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι συμβαίνει. Όμως όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν άτομα που “αναλήφθηκαν”, βεβαιώνουν πως ήταν η μέρα της Ανάληψης του Χριστού και δηλώνουν με σιγουριά πως η τιμωρία του θεού για τον μεσημεριανό ύπνο των θυμάτων ήταν αυτή που προκάλεσε την “ανάληψη” τους.

Άλλο ένα μυστήριο που ζητά την λύση του ή μήπως η αδυναμία εξήγησης των άγνωστων δυνατοτήτων του ανθρώπου; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ιωάννης Καρυοφυλάκης

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

oraio ar8ro