Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Το Φάντασμα της Σπάρτης


Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα φαντάσματα όχι αλλά εγώ θέλω να σας πω την εμπειρία μου. Μπορείτε να σκεφτείτε ότι θέλετε μετά από την ανάγνωση της και να βγάλετε όποιο συμπέρασμα καταλαβαίνετε, διαβάστε την όμως πρώτα.


Το όνομα μου είναι Μιχάλης και είμαι κάτοικος Σπάρτης. Κατοικώ στο κέντρο της πόλης και το σπίτι μου είναι κοντά σε μία πλατεία της πόλης. Δεν λέω σε ποια για ευνόητους λόγους. Πριν από ένα χρόνο (2010), τον Ιούλιο συγκεκριμένα, επέστρεφα στο σπίτι μου στις 1:00 τα ξημερώματα με το αυτοκίνητο μου. Δεν βρίσκω να παρκάρω κάτω από το σπίτι μου και έτσι πάω 50 μέτρα πιο κάτω που είχε ελεύθερο πάρκινγκ και παρκάρω.

Κατεβαίνω από το αυτοκίνητο, το κλειδώνω και προχωρώ προς την είσοδο της οικοδομής μου. Ξαφνικά νοιώθω δυσφορία και έναν ανεξήγητο φόβο, τρόμο μπορώ να πω, χωρίς να καταλαβαίνω τι μου τον προξενεί. Σκέφτομαι τι μπορεί να έπαθα και αισθάνομαι έτσι και εκείνη την στιγμή ακούω ένα πνιχτό γέλιο από πολύ κοντά μου. Γυρίζω τρομαγμένος το κεφάλι μου προς τα πίσω μου αλλά δεν βλέπω τίποτα. Περπατώ προς την οικοδομή μου γρήγορα και ακούω το ίδιο γέλιο. Στρέφω το κεφάλι και πάλι πίσω μου αλλά δεν υπήρχε απολύτως τίποτα. Όταν όμως γύρισα το κεφάλι μου προς τα εμπρός για να συνεχίσω να περπατάω, πάγωσε το αίμα μου. Μπροστά μου στεκόταν μια κάτασπρη ανδρική φιγούρα με μακριά άσπρα μαλλιά που ανέμιζαν χωρίς να έχει αέρα. Φρέναρα απότομα μπροστά της και άρχισα να τρέμω. Ένοιωθα να θέλω να κάνω εμετό και να μη με κρατάνε τα πόδια μου. Θα κατέρρεα σίγουρα από τον φόβο μου αν δεν εξαφανιζόταν από μπροστά μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Η μορφή χάθηκε αστραπιαία. Δεν κατάλαβα πως αλλά χάθηκε πολύ γρήγορα από μπροστά μου. Πήρα θάρρος και έτρεξα με όλες τις τρίχες του σώματος μου ανασηκωμένες! Έφτασα μπροστά στην εξώπορτα της οικοδομής αλλά από την τρομάρα μου δεν μπορούσα να βάλω το κλειδί στην κλειδαριά για να ανοίξω την πόρτα. Τα κατάφερα κάποια στιγμή και ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες.

Από τότε δεν το ξαναείδα ποτέ αυτό το φάντασμα. Δεν ξέρω αν ήταν κάτι περαστικό αλλά δεν έτυχε να το ξαναδώ και ούτε έχω ακούσει κανέναν άλλον ένοικο ή γείτονα να είδε κάτι παρόμοιο. Εύχομαι όμως και να μην το δω ποτέ ξανά. Αυτή ήταν η εμπειρία μου και ελπίζω να σας βοήθησα στην αναζήτηση σας.

Μιχάλης Γ.

StrangeHellas: Ευχαριστώ θερμά τον φίλο Μιχάλη για την εμπειρία που μου έστειλε και στην ερώτηση του, εάν πιστεύουμε στα φαντάσματα ή όχι, του απαντώ καταφατικά.
στις 12:44 π.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)