Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Καιάδας. Άλλο ένα Ψέμμα της Ιστορίας


Στο άκουσμα της λέξης ΚΑΙΑΔΑΣ μας έρχεται αμέσως στο μυαλό η" μυθική ιστορία "που όλοι μας μάθαμε στο σχολείο, ότι ο Καιάδας αποτελούσε το μέρος εκείνο που οι Σπαρτιάτες έριχναν δύσμορφα, καχεκτικά ή ανάπηρα βρέφη. Η αλήθεια είναι όμως πως η σύγχρονη έρευνα έχει απορρίψει πλήρως την άποψη αυτή.....


Οι ανασκαφικές διερευνήσεις στο σπηλαιοβάραθρο που ταυτίζεται με τον Καιάδα, το οποίο βρίσκεται στις υπώρειες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 750 μ. και στα όρια του οικισμού Τρύπης Λακωνίας, περίπου 10 χλμ. βορειοδυτικά της Σπάρτης, δεν έχουν αποδώσει οστά βρεφών. Σε αντίθεση, ο χώρος βρίθει ανθρώπινων οστών, που ανήκαν σε άνδρες ηλικίας 18- 35 ετών.

Οι ελάχιστες πληροφορίες, στις οποίες γίνεται συσχέτιση του Καιάδα με τη ρίψη βρεφών, είναι μερικές ασαφείς αναφορές που βρίσκουμε στον ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ.Στην πραγματικότητα ο Καιάδας σύμφωνα με τις ελάχιστες ιστορικές αναφορές που υπάρχουν ητο τόπος όπου ρίπτονταν οι κακούργοι και οι αιχμάλωτοι πολέμου!


Ο ιστορικός Στράβων αποκάλει το μέρος αυτό "δεσμωτήριον το παρά Λακεδαιμονίους σπήλαιο τι". Ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή από τον καθηγητή Φυσικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πίτσιο και τον καθηγητή αρχαιολογίας Π. Θέμελη,έδειξαν πως πράγματι εκεί έριχναν ανθρώπους, όμως τα οστά που βρέθηκαν ανήκαν μόνο σε ενήλικες και όχι σε βρέφη. Οι ερευνητές συμπέραναν πως τελικά έριχναν ενήλικες κατάδικους ή αιχμαλώτους!!

Το παραμύθι περί «...ωραίων Σπαρτιατών, Καιάδα ανάπηρων τέκνων» άλλωστε δεν συμπορεύεται με τον Τυρταίο (εκ γενετής τυφλόν), τον Βασιλέα 'Αγη της Σπάρτης (εκ γενετής χωλόν) και πλείστους άλλους διακεκριμένους Σπαρτιάτες, οι οποίοι δεν ήσαν αρτιμελείς καθώς και από την επίσημη ιστορία.

Η βάση της θεωρίας ότι η Σπαρτιάτες απόθεταν δύσμορφα, καχεκτικά και ανάπηρα βρέφη ξεκίνησε όταν το 1905 ομάδα ξένων αρχαιολόγων (πιθανότατα Βρετανών) ξεκίνησε έρευνες στον Καιάδα. Τα ευρήματα (οστά) που βρέθηκαν στο βάραθρο οδήγησαν τους πνευματικά νεόπλουτους και επιστημονικά αδαείς, στο συμπέρασμα ότι οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες για την διατήρηση της ευγονίας πετούσαν εντός του Καιάδα τα ανάπηρα και "άχρηστα" για αυτούς νεογέννητα.Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε με τον εξής επιστημονικό όρο ""ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΚΡΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΑΡΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΒΡΕΦΗ"""ΤΕΛΕΙΟ!!


Επίσης αυτή την θεωρία υποτίθεται ότι την στηρίζουν στην νομοθεσία του Λυκούργου που λέει ότι τα νεογέννητα παιδιά έπρεπε να τα παρουσιάσουν στο συμβούλιο για να δουν αν είναι παραμορφωμένα,η τερατόμορφα ή με ανωμαλίες τέτοιες που δεν θα ητο δυνατόν να επιβιώσουν και να συνυπάρξουν με τους υγιείς πολίτες!! Έτσι λοιπόν τα ΑΠΟΘΕΤΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΕΡΙΧΝΑΝ! O Πλούταρχος και μόνον αυτός, το αναφέρει στον βίο του Λυκούργου. Συγκεκριμένα ο αρχαίος ιστορικός γράφει ότι οι γονείς του κάθε νεογέννητου το έφερναν εμπρός σε μία επιτροπή γερόντων που το εξέταζαν.

Εάν το έβρισκαν υγιές και αρτιμελές το παρέδιδαν στην πόλη να ανατραφεί, ενώ στην αντίθετη περίπτωση το «απέπεμπον εις τας λεγομένας Αποθέτας», έναν βαραθρώδη τόπο στον Ταΰγετο, έτσι ώστε το δύσμορφο βρέφος να πεθάνει μεν από βέβαιο φυσικό θάνατο, αλλά η πολιτεία να μη μιανθεί από την εκτέλεση του. Εξάλλου, τα τραγικά αυτά πλάσματα δεν έβρισκαν πάντα τον θάνατο εκεί. Πολλοί πήγαιναν και τα διέσωζαν και τα παιδιά αυτά γίνονταν οι «θρεπτοί» δούλοι.

ethnos.gr

Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: