Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Ιερά Φυτά και Προφητικός Οίστρος


Από πλήθος αρχαιολογικών στοιχείων και από τα βιβλία των : Διοσκουρίδη, Θεόφραστου κ.α, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε γενικά ποια βότανα χρησιμοποιούνταν στα αρχαία μαντεία.

Να αναφέρουμε αρχικά δυο ισχυρά παραισθησιογόνα βότανα που χρησιμοποιούνταν οι ιδιοτητές τους με σκόπο να επιφέρουν προφητικές κρίσεις :


Τον στρύχνο και τον υοσκύαμο. Ο υοσκύαμος είναι ένα θανατηφόρο δηλητήριο σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθεί με σύνεση, αλλά φαίνεται να έχει ήπιες υπνωτικές ιδιότητες. Το ίδιο επικίνδυνος είναι και ο στρύχνος.
Μαθαίνουμε από τον Πλίνιο πως άλλο ναρκωτικό που χρησιμοποιούνταν στα αρχαία μαντεία ήταν ο ελλέβορος.

Επίσης ο Διοσκουρίδης και ο Θεόφραστος μας δίνουν αρκετές πληροφορίες και για τις επιδράσεις του ράμνου.

Ένα παρακάτω απόσπασμα για την χρήση των ναρκωτικών ουσίων στα αρχαία μαντεία, μας λέει:
"...Οι σοφοί γιοί του Ασκληπιού δεν θα ασχολούνταν ποτέ με αυτό το σκέλος της επιστήμης, αν δεν ήταν ο Ασκληπιος, ο γιός του Απόλλωνα και, σαν γιοί Αυτού υιοθέτησαν και καταπιάστηκαν με τη χρήση διάφορων ναρκωτικών ουσιών σε διαφορετικές ασθένεις, σύμφωνα με τους χρησμούς τελευταίου...

Γιατί ... οι άνθρωποι δίχως τους οιωνούς της προφητικής σοφίας δεν θα τολμούσαν ποτέ να ασχοληθούν με βότανα, που ενώ είναι θανάσιμα δηλητήρια, από την άλλη σώζουν ζωές..."
(Φιλόστρατος, Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίο ΙΙΙ).

Σημειωτέον, όπως φαίνεται όσον αφορά τα αρχαία μαντεία γινόνταν εκτεταμένη χρήση της οπιούχας παπαρούνας, κοτάξτε π.χ, τι κρατά στο ένα της χέρι η θέα στην παρακάτω εικόνα.
Eικόνα στραγιδόλιθου

Δαχτυλίδι του 1500π.Χ, από την Μινωική Κρήτη, παρατηρούμε ότι αναπαριστά την θεα να κάθεται κάτω από το δέντρο με το ένα της χέρι της κρατά τις κωδίες και με το άλλο το στήθος της.

Ακόμη και στο μαντείο των Δελφών στη νέα του θέση στην περιοχή Πυθώ και όχι στην αρχική που ήταν αρκετά χιλιόμετρα πάνω στο βουνό στη τοποθεσία Λυκώρεια. Ανακαλύφθηκε ότι "υπήρχε" ρηγματώδες κοίτασμα, όπου έβγαζε αναθυμιάσεις αιθυλενίου. Το αιθυλένιο δημιουργεί ήπιες ναρκωτικές επιδράσεις. Έτσι το αέριο αυτό μπορούσε να προκαλέσει στην Πυθία ένα είδους προφητικού οίστρου.

Βιβλιογραφία

Διοσκουρίδης, Πεδάνιος ο Αναβάρζου, περί ύλης ιατρικής.
Θεόφραστος, Περί φυτών ιστορίας.
Πλίνιος, Φυσική ιστορία.
Φιλόστρατος, Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίο ΙΙΙ.

Πηγή
στις 1:36 μ.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)