Στη Θεσσαλία αναπτύχθηκε ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς της Ευρώπης. Εργαλεία της Παλαιολιθικής περιόδου που βρέθηκαν στη Ροδιά, κοντά στη Λάρισα, χρονολογούνται από 200.000-400.000 χρόνια π.Χ. Άλλα ευρήματα, για παράδειγμα, στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα και στις όχθες του Πηνειού, που χρονολογούνται από το 50000 έως το 3ΟΟ00 π.Χ.,
τεκμηριώνουν την ανθρώπινη δραστηριότητα κατά τη Μέση Παλαιολιθική εποχή. Με τις ανασκαφές στο σπήλαιο της Θεόπετρας Τρικάλων, διαπιστώθηκε η συνεχής ανθρώπινη παρουσία από την παλαιολιθική έως τη νεολιθική εποχή, η οποία ξεκίνησε με το τέλος των παγετώνων στην Ευρώπη, διήρκεσε από την 7η έως την 4η χιλιετηρίδα π.Χ. και συνδέθηκε, όπως προαναφέρθηκε, με την έναρξη της άσκησης της γεωργίας από τον άνθρωπο. Αυτά αναφέρουν σε σχετική εργασία η Στέλλα Γαλανοπούλου-Σενδουκά, τέως καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και η Ελένη Κ. Κοντσιώτου τέως επίσης διευθύντρια του Ινστιτούτου Κτηνοτροφικών Φυτών και Βοσκών Λάρισας, οι οποίες εξετάζουν τη γεωργία και τον πολιτισμό στη Θεσσαλία.
Προϊστορική-κλασική περίοδος
Με τη διάρρηξη των Τεμπών και την απόσυρση των υδάτων, της τέως Θεσσαλικής λίμνης, στον Θερμαϊκό κόλπο (~7000 π.Χ.), σχηματίζεται, αναφέρουν οι ερευνήτριες, η «πλατυτάτη» και «ευφορωτάτη» θεσσαλική γη, αναφέρουν οι ερευνήτριες, η οποία μέχρι και σήμερα αποτελεί τη μεγαλύτερη πεδιάδα της Ελλάδος.
Ακολουθεί η «πεδινή Νεολιθική περίοδος» όπου οι παλαιοί Θετταλοί αρχίζουν να κατεβαίνουν από τα όρη στις πεδιάδες εποχιακώς ή για μόνιμη εγκατάσταση, κυρίως στους γηλόφους, τις γνωστές μαγούλες. Έτσι η Θεσσαλία, η οποία από την εποχή του Δευκαλίωνα ήταν γνωστή για τους ίππους και τους ανδρείους ιππείς, γίνεται πλέον περιώνυμη και για τον σιτοβολώνα της, με αποτέλεσμα να κατοικηθεί πυκνότατα από τη λίθινη εποχή, όπως μαρτυρούν οι πρώτες νεολιθικές ακροπόλεις της προϊστορικής Ελλάδος (6000π.Χ.-3000π.Χ.).
Ακμή
Η ακμή της γεωργίας στη Θεσσαλία, κατά τη Νεολιθική περίοδο, τεκμηριώνεται και από τους σπόρους σιταριού και
κριθαριού που βρέθηκαν στην Άργισσα Λαρίσης και στο Σέσκλο Μαγνησίας και αποτελούν ένδειξη υψηλού πολιτισμού αντίστοιχου των πρώτων παγκοσμίως οικισμών Μεσοποταμίας. Οι οικισμοί στην Άργισσα και το Σέσκλο αποτελούν τους πρώτους οικισμούς στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Η ακμάζουσα γεωργοκτηνοτροφία απλώνεται, σταδιακά, από τις Θεσσαλικές μαγούλες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κατά την εποχή του χαλκού (4.000 π.Χ.-1.100 π.Χ.), με τις μεγάλες πολιτιστικές εξελίξεις στον Ελλαδικό χώρο, δημιουργούνται και νέες εγκαταστάσεις στη Θεσσαλία. Περί τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. η Θεσσαλία, επισημαίνουν, είναι μία περιφέρεια των μεγάλων γαιοκτημόνων στις αυλές των οποίων φιλοξενούνται ποιητές και διανοούμενοι. Τα κτήματα τους είναι γεμάτα από κοπάδια με πρόβατα και ίππους, ενώ εκατοντάδες δούλοι τα υπηρετούν. Τα σημάδια όμως της ολιγαρχίας είναι έντονα.
Διχόνοιες
Οι διχόνοιες, ανάμεσα στις εξέχουσες οικογένειες, οδήγησαν σε πολέμους για την κατάργηση του απολυταρχικού αξιώματος των Θεσσαλών Βασιλέων. Το αποτέλεσμα ήταν να καταργήσει το Ομοσπονδιακό κράτος και να γίνει η περίφημη Θεσσαλική Ομοσπονδία, ονομαζόμενη «Κοινό των Θεσσαλών», με έδρα τη Λάρισα, που συνέβαλε ώστε να γνωρίσει η Θεσσαλία μεγάλη ακμή σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα μεταξύ του 5ου και 1ου αιώνα π.Χ.. Οι εμφύλιοι πόλεμοι των Ρωμαίων κατά τους 2 τελευταίους αιώνες πριν την έναρξη της Βυζαντινής περιόδου (323 μ.Χ.), έφεραν μεγάλες καταστροφές στις περιουσίες και στη γεωργία των Θεσσαλών, λόγω της εγκατάλειψης των αγρών και της ανασφάλειας των κατοίκων που μετακομίζουν στις ορεινές περιοχές. Αποτέλεσμα ήταν η έλλειψη σιταριού και άλλων προϊόντων. Με το τέλος των πολέμων, η Θεσσαλία αναπτύσσει και πάλι αξιόλογη ευημερία, χάρη στους ακάματους Θεσσαλούς, που καλλιεργούν και πάλι τους εύφορους αγρούς.
Του Αποστόλη Ζώη -Εφημερίδα:Η ΕΡΕΥΝΑ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου