Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Η αναφορά του Πλούταρχου για τον συλληφθέντα Σάτυρο


Ο Ανθύπατος Λούκιος Κορνήλιος Σύλλα το 87 νίκησε τους στασιαστές Ρωμαίους. Στην συνέχεια στα έτη 87-85 νίκησε τα πολλαπλάσια στρατεύματα του Ελληνο-Πέρση αυτοκράτορα Μιθριδάτη Ευπάτορα. Η Αθήνα λεηλατήθηκε. Οι στασιαστές στην Ρώμη όμως ανακήρυξαν άτακτο το στράτευμα του Σύλλα και επανακατέλαβαν την Ρώμη για δεύτερη φορά. Το 83 ο Σύλλας ετοιμάσθηκε να επανεκδίωξη τους πραξικοπηματίες. Ο στρατός που περιείχε και χιλιάδες Έλληνες μαζεύτηκε στο Ελληνικό λιμάνι Δυρράχιον
 (το σημερινό Durres στην Αλβανία) με σκοπό να περάσει στον Βρινδίσιον (σημερινό Brindisi). Στην Ελληνική πόλη Απολλώνια (στην Αλβανία) ο Σύλλας επισκέφθηκε το ιερό λιβάδι, πιθανώς ως θεατής. Εκεί στο έδαφος φωτιές ήταν αιώνια αναμμένες.

Εκεί κοντά κάποιοι στρατιώτες συνέλαβαν ένα Σάτυρο στον ύπνο του. Τον έδεσαν και τον οδήγησαν ενώπιον του Ανθύπατου. Ο Σύλλα ζήτησε από ερμηνευτές να του υποβάλλουν ερωτήσεις. Ο Σάτυρος δεν μπορούσε να μιλήσει παρά μόνο έβγαζε κραυγές που έμοιαζαν με αυτές αλόγου η κατσίκας. Ο Σύλλας ο στρατηγός που δεν φοβήθηκε τις ορδές των Γερμανών, Βέρβερων, Ιταλών συμμάχων, τους μισθοφόρους του Μιθριδάτη, τους στασιαστές Ρωμαίους, Θράκες, Καππαδόκες και Αρμενίους φοβήθηκε το ανήμπορο εκείνο όν. Ο Σύλλας διέταξε να ελευθερώσουν το όν.

Ο Πλούταρχος δεν αναφέρει της πηγές από τις οποίες άντλησε αυτή την ιστορία.

Plutarch-Fall of the Roman Republic (Life of Sulla), Penguin Books,1958, 1972

Αναδημοσίευση από: http://truth.freeforums.org/
στις 3:06 μ.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)