H ιστορία του Τεκτονισμού στην Ελλάδα

Πριν από περίπου 4 χρόνια, συζητούσα με κάποιον φίλο στο γραφείο του,
κάπου *στην* Κεφαλονιά, για την ζωή του Ιωάννη Μεταξά (ο οποίος ήταν
θείος της μητέρας μου), ώσπου φτάσαμε και στο θέμα Τεκτονισμός.

Μιλήσαμε για την προσπάθεια του Μεταξά να καταστρέψει την μασονία και τις
αποφάσεις που είχε πάρει. Σιγά - σίγα, καταλήξαμε να μιλάμε για την
ιστορία του ελληνικού Τεκτονισμού.
 Τότε ήταν που του αποκάλυψα αυτά που
είχα μάθει από τις προσωπικές μου έρευνες. Με παρότρυνε να γράψω ένα
βιβλίο για το θέμα. Αν και βρήκα την ιδέα του ενδιαφέρουσα, σκόνταψε
*στην* πρώην σύζυγο, η οποία τρομοκρατημένη με αποθάρρυνε να προβώ σε
μία τέτοιου είδους ενέργεια. Το θέμα παρέμεινε όμως *στην* άκρη του
μυαλού μου και συνέχισα τις έρευνές μου για τον ελληνικό τεκτονισμό
παράλληλα και με τις υπόλοιπες έρευνες που έχω κάνει. Τελικά, αποφάσισα
να γράψω λίγα λόγια για το θέμα και να τα δημοσιεύσω. Αν μπορούσα να
συγγράψω όλα τα στοιχεία που έχω *στην* διάθεσή μου, θα χρειαζόμουν
χρόνια συνεχούς συγγραφής και αρκετά χιλιόμετρα χαρτί.

Ο Τεκτονισμός, αποτελεί μία από τις πιο αμφισβητούμενες «οργανώσεις»
παγκοσμίως. Πολλά έχουν ειπωθεί από πολλούς κύκλους, εκκλησιαστικούς,
συγγραφικούς, ερευνητικούς, κ.ο.κ., εκ των οποίων άλλα δείχνουν
πραγματικά και άλλα θα λέγαμε ότι ανήκουν *στην* σφαίρα της φαντασίας.
Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τον
Τεκτονισμό, δεν επιτρέπει να φανούν ούτε οι πραγματικότητες ούτε οι...
«φαντασίες». Ωστόσο, για κάποιον ερευνητή παραμένει «δώρο Θεού» κάποιος
πρώην Τέκτονας που θα αποφασίσει να αποκαλύψει τα μυστικά που γνωρίζει.
Δυστυχώς, αυτό είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, δεδομένου ότι από αυτούς που
αυτομολούν άλλοι φοβούνται να αποκαλύψουν κι άλλοι δεν εμπιστεύονται
κανέναν, πράγμα που είναι λογικό δεδομένων των όρκων που καλούνται να
δώσουν οι υποψήφιοι Τέκτονες. Όρκους ισχυρούς, μερικούς από τους οποίους
θα δούμε *στην* συνέχεια του κειμένου. Ευτυχώς όμως υπάρχουν κι εκείνοι
που αυτομολούν και δεν φοβούνται. Λίγοι με «μικρά μυστικά». Οι
περισσότεροι που αποχωρούν από τον Τεκτονισμό είναι χαμηλόβαθμοι. Αυτό
σημαίνει ότι τα μυστικά που κατέχουν είναι μεν σημαντικά, αλλά δεν μας
παρέχουν τις απαραίτητες «υψηλόβαθμες» πληροφορίες που θα μας οδηγούσαν
στο... ποθούμενο: τα μυστικά του 33ου βαθμού.

Να δούμε λίγο τον Τεκτονισμό στα βασικά του στοιχεία.

Ο«Ελευθεροτεκτονισμός», ιδρύθηκε επίσημα στις 24 Ιουλίου 1717 (παλαιό
ημερολόγιο). Οι ρίζες του όμως φαίνεται να είναι βαθύτερες. Αν κι η
επίσημη εκδοχή είναι ότι οι πρώτες Τεκτονικές σέκτες δίνουν την ίδρυση
του σε μία ομάδα αρχιτεκτόνων, φαίνεται πως πάει βαθύτερα στο παρελθόν.
Παρόμοιες ομάδες είχαν εμφανιστεί και επί Σταυροφόρων και επί Ναϊτών
Ιπποτών.

Αν και πολλοί ανάγουν την καταγωγή του Τεκτονισμού σε αυτές τις
σέκτες, *στην* ουσία δεν υπάρχει καμία σύνδεση εκτός από μερικά στοιχεία
που έχει δανειστεί ο Ελευθεροτεκτονισμός. Δεν έχει ωστόσο ξεκαθαριστεί
ποιος ήταν ο ιδρυτής του. Κατά τις δικές μου πληροφορίες, δεν είναι
έ-νας ο ιδρυτής και δεν είναι Άγγλος. Κατά το Ύπατο Συμβούλιο του 33ου
βαθμού της Μεγάλης Εν Ελλάδι Ανατολής, «ο ελευθεροτεκτονισμός έχει διττή
καταγωγή, πρώτον μεν από τα σωματεία των λιθοτόμων του Μεσαίωνα, τα
οποία κατά πάσα πιθανότητα ανάγονται γενεαλογικώς στα αρχιτεκτονικά
ρωμαϊκά σωματεία και κατά δεύτερον από κάποια φιλοσοφικά ή θρησκευτικά
σωματεία τα οποία μπόρεσαν να επιβιώσουν παρά τους διωγμούς από την
Εκκλησία και διετήρησαν τις παραδόσεις κάποιων αιρέσεων της ανατολής.»
Φυσικά δεν κατονομάζονται ούτε ποιες είναι αυτές οι «αιρέσεις», αλλά
ούτε και ποιας «ανατολικής φιλοσοφίας» οι διδαχές διασώθηκαν μέσω του
Τεκτονισμού.

Μέσα όμως από την «αφρόκρεμα» του 33ου βαθμού, εμφανίστηκε μία άλλη
ισχυρή ομάδα. Η λεγόμενη LUFT, της οποίας μέλος τυγχάνει και ο
Γουλανδρής. Τα επίλεκτα μέλη της LUFT εισέρχονται σε μία πιο ισχυρή
ομάδα, τους Illuminati (πεφωτισμένοι). Οι Illuminati, είναι πιστό
αντίγραφο της ομάδας του αποκαλούμενου «γέρου του βουνού», Χασάν Ιμπν
Σαμπάχ. Ο Ιμπν Σαμπάχ, έφτιαξε μια δήθεν θρησκευτική σέκτα, *στην* οποία
προσηλύτισε φτωχά άτομα.

*Στην* συνέχεια, εξ αιτίας της άριστης ικανότητας λόγου που διέθετε,
κατάφερε να εισχωρήσει στα μεγαλύτερα
«σαλόνια» Ευρώπης και Ασίας. Το κυριότερο όπλο του ήταν τα οπιούχα
ναρκωτικά και οι εθισμένοι του... πράκτορες. Κατάφερε να βάλει δικούς
του ανθρώπους στις διάφορες κυβερνήσεις και στα διάφορα βασίλεια,
εξόντωνε όποιον του αντιστέκονταν και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει
ποιοι ήταν οι κατάσκοποί του. Με αυτόν τον τρόπο ήλεγχε σχεδόν τα πάντα.
Ανάλογα λειτουργούν και οι Illuminati. Μόνο που τα ναρκωτικά που
χρησιμοποιούν είναι πολύ πιο επικίνδυνα, δεδομένου ότι έχουμε πλέον να
κάνουμε με πλύση εγκεφάλου και ψυχοτρόπα ναρκωτικά.

Ο Τεκτονισμός *στην* Ελλάδα, έμελλε να πληγεί από μία εσωτερική διαμάχη
που είχε ως αποτέλεσμα η διάσπαση. Το 1895, η Μεγάλη εν Ελλάδι Ανατολή
χωρίστηκε σε:

α) Μεγάλη εν Ελλάδι Ανατολή με Μέγα Διδάσκαλο τον Δαμασκηνό. Η σχέση της
με την Μεγάλη εν Γαλλία Ανατολή ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλη.

β) Εθνική των Ελλήνων Στοά, με Μέγα Διδάσκαλο τον Φιλήμονα. Η Στοά αυτή,
διατήρησε την σχέση της με την Αγγλική Μητρική Στοά.
Ο βασιλέας Παύλος ήταν εκείνος που έκανε τα πάντα για να προωθήσει τον
ελευθεροτεκτονισμό ακόμη περισσότερο. Το 1923, υπέγραψε διάταγμα με το
οποίο αναγνώριζε επίσημα την Τεκτονική Στοά, ως φιλανθρωπικό σωματείο.
Οι αντιδράσεις που προκάλεσε αυτή του η απόφαση στους Εκκλησιαστικούς
και λαϊκούς κύκλους, τον ανάγκασε μετά από λίγους μήνες να ανακαλέσει το
αρχικό διάταγμα.

*Στην* συνέχεια, φρόντισε να φέρει την διάλυση *στην*
Εκκλησία της Ελλάδος, με την εισαγωγή του νέου (Γρηγοριανού)
ημερολογίου. Ακολούθησε ένας απίστευτος χαμός τόσο *στην* Εκκλησία όσο
και στις λαϊκές τάξεις, με αποτέλεσμα να μην προσέξει κανείς την δεύτερη
νομιμοποίηση του «Τεκτονικού Ιδρύματος» το 1927, επί υπουργίας
Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1924 λοιπόν, ο Τεκτονισμός βρίσκει έδρα και
*στην* Ελλάδα με την Μεγάλη Εν Ελλάδι Ανατολή. Η διάβρωση της ελληνικής
κυβέρνησης συνεχίζεται με κάθε τρόπο. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού,
αποτελεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος όταν κυβέρνησε για πρώτη φορά
την Ελλάδα ήταν Τέκτονας 18ου βαθμού. Εδώ έγκειται και η ένταση μεταξύ
Ελευθερίου Βενιζέλου και Ιωάννη Μεταξά.

Ο Ίθακας πολιτικός, δεν μπορούσε να δεχτεί την τεκτονική
επιρροή στο εν Ελλάδι τεκταινόμενα. Πριν γίνει
κυβερνήτης, εισήλθε *στην* Μεγάλη εν Ελλάδι Ανατολή, έμαθε κάποια
μυστικά, πρόσωπα και καταστάσεις και όταν έγινε κυβερνήτης εξαπέλυσε
διωγμό κατά του τεκτονισμού, συνελήφθησαν πολλοί με την κατηγορία της
εσχάτης προδοσίας αλλά και έκλεισε η Στοά. Μαύρες εποχές για τον
ελευθεροτεκτονισμό, ο ο-ποίος είχε ήδη μία καταδίκη - αφορισμό από την
Εκκλησία της Ελλάδος το 1933, την εποχή που η Εκκλησία της Ελλάδος είχε
μόλις καταφέρει να ορθοποδήσει.

*Στην* συνέχεια, ήρθε η κατοχή. Οι Ιταλοί Τέκτονες που βρίσκονταν σε
άμεση συνεργασία με τους υπό διωγμόν Έλληνες «αδελφούς» τους, έδρασαν
μετά τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά. *Στην* αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος
και *στην* συγκεκριμένη περίπτωση... *στην* αναμπουμπούλα του πολέμου
ανανεώθηκε ο ελληνικός τεκτονισμός.

Πράγματι, το 1947, με ορμητήριο την Κέρκυρα και την Ζάκυνθο
oι ελληνικές Στοές, αναγεννήθηκαν από τις στάχτες
τους και το 1949, έγινε αντικατάσταση στο προϋπάρχον καταστατικό. *Στην*
συνέχεια και μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κανένας Έλληνας
κυβερνήτης δεν ανέβηκε στον πρωθυπουργικό θώκο χωρίς την Τεκτονική
στήριξη. Τριγμοί όμως εμφανίστηκαν και πάλι *στην* ιστορία του ελληνικού
Τεκτονισμού.

Το 1969, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, αποφασίζει ότι ο
Τεκτονισμός δεν είναι φιλοσοφικό ρεύμα, αλλά θρησκευτικό κίνημα με
σκοτεινούς και ύποπτους σκοπούς, που καλύπτονται από ένα πυκνό μανδύα
μυστικότητος, αντικείμενο στα χρηστά ήθη και την δημόσια τάξη. Στο
μεταξύ, ο Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης, τέως βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.,
δημοσιεύει εγκύκλιο κατά την οποία η ιδιότητα του Τέκτονος αντίκειται
*στην* ιδιότητα του πολιτικού.

Αυτή η εγκύκλιος ήρθε ακριβώς την στιγμή
που ο Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης εν Ελλάδι Ανατολής, Χρήστος Μανέας,
εμφανίζεται να συνδέεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου ειδικώς και με το
ΠΑ.ΣΟ.Κ. γενικώς. Οι δικαστικές διαμάχες συνεχίστηκαν. Ακόμη πιο έντονες
όμως ήταν οι φημολογίες γύρω από το φοβερό αυτό «τέρας» που διέβρωσε την
πολιτική ζωή του τόπου.

Σ’ όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και το σκάνδαλο της Propaganda Due, Ρ2.

Το 1976, ξέσπασε φοβερό σκάνδαλο που έκανε ολόκληρη την Ιταλική
κυβέρνηση του Σύλβιο Μπερλουσκόνι να καταρρεύσει. Η Ρ2, έχοντας απλώσει
παντού τα δίχτυα της κι όχι μόνο *στην* Ιταλία, είχε αποθρασυνθεί
πλήρως. Με αποκορύφωμα την υπόθεση Banco Ambrosiano, *στην* οποία
εργαζόταν ο Roberto Calvi. Ο Calvi, «αποκαλούνταν ο τραπεζίτης του
Θεού», δεδομένου ότι είχε αναλάβει όλη την τραπεζική διαχείριση της
Αγίας Έδρας στο Βατικανό.

Η δολοφονία του δημοσιογράφου Mino Pecorelli,
αλλά και η οικονομική κατάρρευση του Michele Sindona, έφεραν στο φως τις
υπόγειες διασυνδέσεις του Βατικανού με την Ρ2, της οποίας μέλη ήταν
σχεδόν όλη η κυβέρνηση Berlusconi, χωρίς φυσικά να εξαιρείται κι ο ίδιος
ο Berlusconi, ο οποίος έμελλε να γίνει αργότερα και πρωθυπουργός της
Ιταλίας. Το ντόμινο των αποκαλύψεων, έφτασε και στις 3εις μυστικές
υπηρεσίες της Ιταλίας, όπου και αποκαλύφτηκε η σχέση των επικεφαλών τους
με την Στοά. Αυτή η κατάσταση, ξύπνησε ένα «κυνήγι μαγισσών» τόσο *στην*
Ιταλία, όσο και *στην* Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη όπου
και είχε παραρτήματα η Ρ2. Κάποιοι από τους φυγόδικους τέκτονες, ζήτησαν
καταφύγιο σε άλλες χώρες.

Τότε, η Μεγάλη εν Ελλάδι Ανατολή, ανέλαβε την
διαφυγή τους, μέσω Κέρκυρας με ιδιωτικό σκάφος. Αν και δεν έγινε
επισήμως γνωστό για το ποιος ήταν ο εφοπλιστής που έδωσε το σκάφος του
για αυτήν την επιχείρηση, οι έρευνες μου έχουν δείξει δύο πιθανούς
υπόπτους (σ.σ. χρησιμοποιώ αυτήν την λέξη, διότι έχουμε να κάνουμε με
υπόθαλψη φυγόδικου που συνιστά νομικό παράπτωμα) εκ των οποίων ο ένας
διαμένει μόνιμα στο εξωτερικό. Ο άλλος έχει ήδη πεθάνει.

Τα σοκ διαδέχονται το ένα το άλλο. Φτάνουμε στο 1974, όπου ετοιμάζεται η
επέλαση του «Αττίλα» *στην* μαρτυρική Κύπρο. Την εποχή εκείνη, η Κύπρος
είχε επτά τεκτονικές στοές, όλες αγγλόφωνες. Όταν πραγματοποιήθηκε η
επέμβαση, οι Κύπριοι κι οι ΕΛΔΥΚάδες έριξαν τους Τούρκους *στην*
θάλασσα. Ξαφνικά διατάζεται υποχώρηση. Όλοι έμειναν άναυδοι. Η πράξη
αυτή έγινε κατανοητή από την τεκτονική Στοά της Κέρκυρας, όπου ένας εκ
των μελών ζήτησε από τον Μέγα Διδάσκαλο του Περιστυλίου να παρέμβει
*στην* Μητρική Αγγλική Στοά προκειμένου να σωθεί η νήσος. Η απάντηση του
Διδασκάλου ήταν κοφτή, σκληρή και οργίλη: «εδώ πατείτε επί Αγγλικού
εδάφους και καλά θα κάνετε να μην το ξεχνάτε αυτό!»

Γίνεται εμφανές ότι
οι Άγγλοι ήταν εκείνη που *στην* ουσία έδωσαν την Κύπρο *στην* Τουρκία,
με απώτερο σκοπό την μελλοντική δημιουργία του πρώτου αεθνικού κράτους,
όπως δήλωσε και γνωστός τούρκος δημοσιογράφος.

Όλα αυτά έκαναν την Μεγάλη Ανατολή να διασπαστεί και πάλι. Το 1986, ο
Χρήστος Μανέας, αποδείχτηκε ο ισχυρός Μέγας Διδάσκαλος της,
αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Οι προσπάθειες του Ε. Λιακόπουλου να «ρίξει» τον
Μανέα, απέφεραν νέα διάσπαση. Ο Λιακόπουλος ιδρύει την Στοά του Τάγματος
της Υόρκης, η οποία συνδέθηκε με την ομώνυμη αμερικανική Στοά. Ο
εμφύλιος πόλεμος διήρκεσε περίπου επτά χρόνια. Από ‘κει και πέρα η
αυτονομία της Στοάς του Τάγματος της Υόρκης ήταν γεγονός. Όπως ήταν
φυσικό, η Μεγάλη Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Δόγματος αρνήθηκε να
αναγνωρίσει το νέο αυτό Περιστύλιο, που όμως αναγνωρίστηκε τόσο από τη
Γαλλική, όσο κι από την Αμερικανική Μεγάλη Ανατολή.

Αυτό δεν πτόησε τονΧρήστο Μανέα, ο οποίος έτσι κι αλλιώς είχε την υποστήριξη της «μητέρας»
Αγγλικής Στοάς. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της διάσπασης
που ενυπάρχει στον Τεκτονισμό.

Δηλαδή, ο Σκωτικός Τύπος (με 33εις
βαθμούς «τελειότητας»), έχει χωριστεί σε: α) Αποδεδεγμένο και β)
Μεταρρυθμισμένο. Επίσης, υπάρχουν: i) το Δόγμα της Υόρκης (ιδρύθηκε το
1717 και έχει 14εις βαθμούς «τελειότητας»), ii) το Γαλλικό Δόγμα
(ιδρύθηκε το 1786 και έχει 14εις βαθμούς «τελειότητας»), iii) το Δόγμα
Σβέντεμπορκγ (ιδρύθηκε το 1767 και έχει 7 βαθμούς «τελειότητας»), iv) το
Τάγμα των Μαρτινιστών (ιδρύθηκε το 1780 και έχει 7 βαθμούς «τελειότητας»
και v) το Τάγμα Μισραΐμ (ιδρύθηκε το 1782 κι έχει 70 βαθμούς «τελειότητας»).

Οι αντιδράσεις περί του Τεκτονισμού *στην* Ελλάδα όμως, είχαν ήδη
ξεκινήσει από το 1777, όταν καταδικάστηκε με Πατριαρχική Εγκύκλιο, η
οποία επαναλήφθηκε το 1793. Το 1815, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, κ.κ.
Κυπριανός καταδικάζει με αφορισμό τόσο τον Τεκτονισμό, όσο και τους
Τέκτονες. Το 1839, ο Θ. Καΐρης, Καταδικάζει κι αυτός με την σειρά του
τον Τεκτονισμό, ενώ το 1887 καθαιρείται ο ιερεύς Ιωάννης Στρατής ως
μετέχων σε Στοά. Γίνεται και πάλι αποδεκτός κατόπιν υποβολής λιβέλου
πίστεως και καταδίκη - αφορισμό του Τεκτονισμού. Το ίδιο συνέβη και με
τον Μητροπολίτη Χαλκίδος Ευγένιο Δεπάστα, ο οποίος έγινε Μητροπολίτης
αφού πρώτα αποκήρυξε τον Τεκτονισμό και έθεσε λίβελο πίστεως.

Το 1897, ο Μητροπολίτης Πατρών Ιερόθεος, καταδικάζει τον Τεκτονισμό.
Αφορμή στάθηκε η διαμάχη του με τον Τέκτονα Ανδρέα Σαρρή. Η διαμάχη τους αυτή, είχε
ταράξει το Εκκλησιαστικό γίγνεσθαι, με αποτέλεσμα την Παρέμβαση του
ίδιου του Πατριάρχου Κων/πόλεως με αφορισμό του Τεκτονισμού. Μετά τα
γεγονότα της διάσπασης της Εκκλησίας της Ελλάδος σε παλαιό και νέο
ημερολόγιο, συνεκλήθη Πανορθόδοξος διάσκεψη στο Άγιο Όρος, όπου από
κοινού οι 20 Ιερές Μονές με Ορθοδόξους ιεράρχες, καταδικάζουν τον
Τεκτονισμό ως σύστημα αντιχριστιανικό και πεπλανημένο. Το θέμα τέθηκε
και *στην* Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος (Δ.Ι.Σ.) κι από
εκεί *στην* Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (Σ.Ι.Ε.Ε.) με
αποτέλεσμα την καταδίκη του με αναθεματισμό το 1933. Την ίδια εποχή, η
Θεολογική Σχολή Αθηνών, βρίσκεται σε μία διαμάχη.

Η πρυτανεία της Σχολής
με απόφασή της αναγνωρίζει μεν τον Τεκτονισμό ως «μη θρησκεία» αλλά
ωστόσο προτρέπει την απομάκρυνση των μελών του από την ζωή της
Εκκλησίας. Σε αυτήν την μάλλον μετριοπαθή στάση, έρχεται να αντιταχθεί
ένας εκ των μεγίστων καθηγητών της Σχολής, ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης
(1889-1982) ο οποίος ανακηρύσσει τον Τεκτονισμό ως «υπερθρησκεία» και
ζητεί από την Εκκλησία να αποκηρύξει παντελώς τα μέλη της. Σ’ αυτό το
καθεστώς διαμάχης, η Σ.Ι.Ε.Ε. αναγκάζεται εσπευσμένα να εκδώσει
καταδικαστική απόφαση, *στην* οποία όμως δεν αφορίζει τον Τεκτονισμό.

*Στην* συνέχεια, η Θεολογική Σχολή, αναιρεί την πρώτη της γνωμοδότηση
του 1932 και με νέα αποφασίζει ότι πρόκειται περί θρησκείας «μυστικής
και αποκρύφου». Η Πανεπιστημιακή Σύγκλητος, υποκινούμενη από την Μεγάλη
εν Ελλάδι Ανατολή, απαγορεύει πλέον *στην* Θεολογική Σχολή να
γνωμοδοτήσει περί του θέματος, με την δικαιολογία ότι η ανάθεση δεν
έγινε από την Σύγκλητο. Η απαγόρευση αυτή δεν καταγράφηκε επίσημα. Η
απόφαση όμως της Σ.Ι.Ε.Ε., έκανε τον Μέγα Διδάσκαλο Τζαζόπουλο να
«εκραγεί» ωρυόμενος εναντίον της φωνάζοντας πως η Σ.Ι.Ε.Ε. δεν έχει το
μονοπώλιο της Ορθοδοξίας. Σαν απάντηση, η Σ.Ι.Ε. Κρήτης, καταδικάζει τον
Τεκτονισμό ως απόκρυφη θρησκεία. Την απόφαση αυτή, ακολουθεί εκ νέου και
η Εκκλησία της Κύπρου η οποία ανανεώνει τον αναθεματισμό της. Τέλος, από
όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, η μόνη που έχει καταδικάσει με
αναθεματισμό τον Τεκτονισμό είναι η Κυπριακή Εκκλησία.

*Στην* Ελλάδα, οι «Φιλοσοφικοί βαθμοί τελειότητος», είναι 33εις (όπως
είναι του Σκωτικού Δόγματος και χωρίζονται σε 7 τάξεις:


Τάξη Βαθμοί
*1.* 1 - 3
*2.* 4 - 14
*3.* 15 - 16
*4.* 17 - 18
*5.* 19 - 30
*6.* 31 - 32
*7.* 33


Ο αποκρυφισμός είναι το ιδιαίτερο στοιχείο όχι μόνο κατά την μύηση ανά
βαθμό αλλά και στο εσωτερικό της Στοάς. Οι Στοές (Περιστύλια)
διακοσμούνται με γεωμετρικά σύμβολα αλλά και αποκρυφιστικά, τύπου 5Α,
στύλους που εμφανίζονται όλως παραδόξως και στις τράπουλες Ταρώ,
«ιερούς» αριθμούς και ιουδαϊκά σύμβολα. Τα Περιστύλια, είναι απομιμήσεις
ιουδαϊκών ναών.

Η Μεγάλη Εν Ελλάδι Ανατολή του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου
Σκωτικού Δόγματος, έχει απομακρύνει εντελώς την χριστιανική θεολογία -
φιλοσοφία από τις τάξεις της κινούμενη σ’ ένα αντιχριστιανικό πρότυπο,
σε αντίθεση με την διασπασθείσα Στοά του Τάγματος της Υόρκης η οποία
κινείται γύρω από την χριστιανική φιλοσοφία, όχι όμως στον απόλυτο
βαθμό, δεδομένου ότι η ύπαρξή της δεν θα ήταν απαραίτητη ως μυστική
κοινωνία, αλλά ως μία χριστιανική ομάδα διαπραγματευόμενη το
χριστιανισμό καθ’ ολοκληρίαν, ανοιχτή σε όλους. Αντιθέτως, παραμένει
«κλειστή», γεγονός που την αποξενώνει εαυτόν από το χριστεπώνυμο πλήρωμα
της Εκκλησίας. Η αυστηρά τυπική διαδικασία των «τελετών» αλλά και η
αυστηρή τήρηση της ιεραρχίας, είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του
Τεκτονισμού.

Ο Μέγας Διδάσκαλος, είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και οι
αποφάσεις του τηρούνται κατά γράμμα, εκτός αν αυτές παραβαίνουν τις
αρχές και τα πρωτόκολλα του Τεκτονισμού, οπότε και τίθεται θέμα
ασφαλείας της Αδελφότητος. Αυτό σημαίνει παραπομπή στο Ύπατο Συμβούλιο
με το ερώτημα της απομάκρυνσης ή της τιμωρίας. Οι αποφάσεις που αφορούν
τα χαμηλότερης βαθμίδας μέλη (1ου - 18ου βαθμού), λαμβάνονται εντός της
Στοάς που ανήκουν, από το ορισθέν Συμβούλιό της. Τα υψηλότερα μέλη (19ου
- 30ου βαθμού) «δικάζονται» από το Ύπατο Συμβούλιο της Μεγάλης Ανατολής.
Οι του 31ου και 32ου, από το Ύπατο Συμβούλιο των Μεγάλων Διδασκάλων και
τέλος οι του 33ου βαθμού, έχουν να απολογηθούν στο Ύπατο Συμ-βούλιο της
Μητρικής Στοάς που ανήκουν.

Δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για Τεκτονισμό χωρίς να αναφερθούμε στον
σκοπό και τον στόχο της ύπαρξής τους. Αν και οι Τέκτονες διατείνονται
ότι είναι ένα φιλανθρωπικό σωματείο, οι πράξεις τους έχουν αποδείξει το
αντίθετο. Για λόγους βιτρίνας, κάθε χρόνο πραγματοποιούν εθελοντική
αιμοδοσία και προσφέρουν ένα πόσο (αμελητέο σε σχέση με τα έσοδα) σε
ιδρύματα που όμως ελέγχονται από τους ίδιους. Εκτός από αυτά,
προσφέρεται κι ένα ελάχιστο ποσό σε σχολεία ή πανεπιστήμια ή κολέγια. Το
ποσό όμως είναι τόσο αμελητέο (πλησιάζει το 1 - 2% του συνόλου των
εσόδων) που πλέον γίνεται λόγος καθαρά για «δωρεά βιτρίνας».

Είναι βέβαια απορίας άξιον το πως εκφράζεται αυτός ο ελιτισμός που παρουσιάζει
η Τεκτονική κοινότητα, σε αντίθεση με τις «φιλανθρωπίες». Θα περίμενε
κανείς να προσφέρουν υπέρογκα ποσά σε διάφορα ιδρύματα, αλλά το μόνο
ίδρυμα που έχει επωφεληθεί από τις προσφορές τους, είναι... η Μεγάλη Εν
Ελλάδι Ανατολή...! Όλα αυτά βέβαια, έρχονται σε αντίθεση με το Φ.Ε.Κ.
του 1924, βάσει του οποίου μεταξύ των άλλων σκοπών του Τεκτονισμού είναι
η ίδρυση νοσοκομείων, σχολείων, γηροκομείων, βρεφοκομείων και άλλων
ευαγών ιδρυμάτων. Γεγονός είναι πως αν οι Τέκτονες είχαν προβεί σε μία
τέτοια ίδρυση, θα το είχαν διατυμπανίσει προκειμένου να «επιδιορθώσουν»
το κατεστραμμένο τους «προφίλ».

Βάσει του Γενικού Κανονισμού του Υπάτου
Συμβουλίου της Ελλάδος, σκοπός του Τεκτονισμού είναι η συνένωση πάντων
των «δεδοκιμασμένων» ανθρωπίνων αρετών προς έρευνα της αληθείας, μελέτη
της ηθικής, άσκηση της αρετής και της αλληλεγγύης, εργασία για την ηθική
και πνευματική βελτίωση του ανθρώπου, αμοιβαία ανοχή, απόλυτη συνείδηση
της ελευθερίας και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξίας. Εδώ όμως υπάρχουν
όρια! Και τα όρια αυτά περικλείουν μόνο τα Τεκτονικά πλαίσια. Δηλαδή,
όλα αυτά αφορούν μόνο τους εν Τεκτόνοις πεφωτισμένους. Οι υπόλοιποι
θεωρούνται «ρυπαροί» και αδαείς. Άτομα σε εμβρυϊκή κατάσταση «λουσμένοι»
από το απόλυτο σκοτάδι της άγνοιας.

Για τους Τέκτονες, ο μόνος δρόμος
που οδηγεί *στην* γνώση, περνάει μέσα από την Στοά τους. Αυτό το «φως
της γνώσης» δίδεται στους εκλεκτούς από τον Μ.Α.Τ.Σ. (Μέγα Αρχιτέκτονα
του Σύμπαντος), για τον οποίο θα μιλήσουμε *στην* συνέχεια.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στον Τεκτονισμό υπάρχει μία συνώθηση
φιλοσοφιών και αντιλήψεων που αν κι αντικρουόμενοι, συνυπάρχουν.

Ο Ιησούς Χριστός, εξισώνεται με τον Βούδδα, τον Κομφούκιο, τον Ζωροάστρη,
τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, τον Μωυσή, τον Πλάτωνα και τον Μωάμεθ (!!!).
Αποκαλείται Μέγας Διδάσκαλος των Ιουδαίων σε δύσκολες για τον τεκτονισμό
εποχές. Επομένως, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνωρίζεται το γεγονός της
προΰπαρξης του Τεκτονισμού από την επίσημη ημερομηνία ίδρυσής του. Η
ιερή λέξη που χαρακτηρίζει τον 18ο βαθμό του Τεκτονισμού (σ.σ. όταν
αναφερόμαστε πλέον στον Τεκτονισμό, αναφερόμαστε στα ελληνικά δρώμενα
του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Δόγματος και όχι απαραίτητα στο
σύνολο της Τεκτονικής Αδελφότητας) είναι η J.N.R.I. που προέρχεται από
την Λατινική επιγραφή στον Σταυρό του Μαρτυρίου του Ιησού Χριστού και
αποτελεί αρκτικόλεξο της φράσης: Jesus Nazareus Rex Judaeorum (Ιησούς
Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων).

Ωστόσο, συχνά μπορεί να την βρούμε και
παραφρασμένη ως: I.N.R.I. Igne Natura Renovatur Integra (άπασα η φύσης
δια πυρός αναγεννάται). Παρόλα αυτά, γίνεται σαφές από τις μαρτυρίες των
«αποστατών» ότι ο Τεκτονισμός όχι μόνο είναι απόκρυφος θρησκεία, αλλά
επίσης αμφισβητεί το Τριαδικό δόγμα με τον υποβιβασμό του δευτέρου
Προσώπου της Αγίας Τριάδος Ιησού Χριστού σε μύστη. Ο Μ.Α.Τ.Σ., έρχεται
να συμπληρώσει το κενό που αφήνει η απόρριψη του Θεού από τα Περιστύλια.

Μιλάνε για ένα «Υπέρτατο Ον» το οποίο είναι υπεύθυνο για την δημιουργία
του Σύμπαντος κόσμου. Το σύμβολο του Μ.Α.Τ.Σ. είναι η χωρίς κορυφή λευκή
πυραμίδα πάνω από την οποία υπερίπταται ο «οφθαλμός του Μ.Α.Τ.Σ.»
θυμίζοντας το χριστιανικό συμβολισμό του «Ἔστιν δίκης ὀφθαλμός ὅς τά
πανθ’ ὁρᾶ». Όμως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά *στην* ουσία. Η
λευκή Πυραμίδα του απεικονίζεται στον συγκεκριμένο συμβολισμό (ο οποίος
συναντάται και στο αμερικανικό μονοδόλλαρο) είναι απεικόνιση της Λευκής
Πυραμίδος που βρίσκεται *στην* έρημο της Τάκλα Μακάν. *Στην* κορυφή της
Πυραμίδος υπήρχε ο ναός του Βάαλ ο οποίος και καταστράφηκε ολοσχερώς από
τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έκτοτε δεν ξαναχτίστηκε. Το
μάτι πάνω από την Πυραμίδα, είναι ο «οφθαλμός του Βάαλ» ο οποίος
επιστατεί την εφαρμογή των Πρωτοκόλλων της Νέας Τάξης Πραγμάτων (Novus
Ordo Seclorum).

Οι Τέκτονες από την άλλη, θέλοντας να τονίσουν την... «ελληνική
καταγωγή» του Τεκτονικού Σώματος της Ελλάδος, παραπέμπουν στις
αρχαιοελληνικές μυστικές κοινότητες των Καβείρων, η καταγωγή των οποίων
έχει διχάσει πολλούς αρχαίους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το θέμα. Οι
περισσότεροι συμφωνούν όμως ότι πρόκειται για μία συντεχνία Πελασγών
μεταλλουργών με έδρα την Σαμοθράκη και «προστάτη» τον Ήφαιστο. Ως μέλη
της αδελφότητας των Καβείρων, εμφανίζονται οι Αργοναύτες, ο Κάδμος (γιος
του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, αδελφός της Ευρώπης, ιδρυτής των
Θηβών), ο Αγαμέμνων (βασιλιάς των Μυκηνών, αρχιστράτηγος των Ελλήνων
στον πόλεμο εναντίον της Τροίας), ο Οδυσσέας και αρκετοί άλλοι. Όμως,
εδώ έχουμε να κάνουμε καθαρά με μία θρησκευτική ομάδα (όπως τουλάχιστον
μας διασώζονται τα στοιχεία από τους συγγραφείς επί του θέματος αλλά και
από τον Όμηρο) με τα ανάλογα τελετουργικά.

Η φήμη των Καβείρων, έφτασε
σε όλα τα άκρα της γης, με αποτέλεσμα πολλοί να μυηθούν σε αυτήν την
κοινότητα χωρίς να είναι Έλληνες. Το μόνο κοινό που θα μπορούσαν να
έχουν οι Τέκτονες με τους Καβείρους, είναι η μυστικότητα κι ο
αποκρυφισμός και τίποτε άλλο. Άλλωστε, οι Κάβειροι απολάμβαναν τον
σεβασμό σε αντίθεση με τους Τέκτονες οι οποίοι απολαμβάνουν καχυποψία.
Η ουσία είναι, πως η Τεκτονική ιδιότητα δεν μπορεί να συνάδει και με
αυτήν του δικαστικού, του πολιτικού, του στρατιωτικού, του αστυνομικού,
του δημοσιογράφου, του ιδιοκτήτη Μ.Μ.Ε. ή του δικηγόρου. Ο λόγος είναι
απλός: η αλληλεγγύη μεταξύ των αδελφών των Στοών, από όποια χώρα κι αν
προέρχονται, όποια εθνικότητα, όποια θρησκεία.

Πως είναι λοιπόν δυνατόν
ο Τέκτονας δικαστής να δικάσει και να καταδικάσει τον πελάτη του
«αδελφού» του δικηγόρου; Πως ο πολιτικός θα μπορέσει να καταψηφίσει
αντιτεκτονικό διάταγμα ή διάταγμα το οποίο να αντιτίθεται στα δεδομένα
του Τεκτονισμού; Πως ο στρατιωτικός θα πολεμήσει τον Τέκτονα εχθρό που
θα βρεθεί απέναντί του; Πως ο Τέκτονας αστυνομικός θα συλλάβει τον
Τέκτονα εγκληματία; Πως ο Τέκτονας δημοσιογράφος θα γράψει ή θα μιλήσει
εναντίον του όποιου Τέκτονος όταν προκύπτει ρεπορτάζ; Πως ο ιδιοκτήτης
Μ.Μ.Ε. δεν θα προωθήσει τα Τεκτονικά «ιδεώδη» μέσα από το μέσο του; Πως
ο Τέκτων δικηγόρος θα σταθεί στο δικαστήριο απέναντι σε Τέκτονα
κατηγορούμενο ή πελάτη άλλου Τέκτονος δικηγόρου; Όλα αυτά, φέρουν όχι
μόνο μία κοινωνική ομάδα, αλλά ολόκληρη την κρατική μηχανή σε
προβληματισμό. Ποιος να στηρίξει ποιον και ποιος να κατηγορήσει ποιον...

Πηγή: http://epsilonteamhellas.ning.com/

Αναδημοσίευση από: http://www.promitheasblog.com/