Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Ο τύμβος του Μαραθώνα δεν ήταν το αυθεντικό μνημείο των Μαραθωνομάχων;


Συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τα αποτελέσματά της αλλά και να δημιουργεί νέα ερωτήματα η έρευνα με αντικείμενο το αυθεντικό μνημείο των Μαραθωνομάχων, εξελίξεις της οποίας θα δημοσιευτούν από τον δρα Γ. Σπυρόπουλο στον ειδικό τόμο των πρακτικών του συνεδρίου « Η σημασία της μάχης του Μαραθώνα για τον πολιτισμό»,που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα (7-10 Οκτωβρίου 2010 ) στην Καλαμάτα.


Η αποκάλυψη στην έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού στην Εύα Κυνουρίας μιας στήλης με επίγραμμα και ονόματα ανδρών αλλά και σπαραγμάτων από άλλες αντίστοιχου τύπου στήλες άλλαξε τα μέχρι σήμερα δεδομένα για την ιστορία της μάχης του Μαραθώνα, την πρακτική τιμής στους νεκρούς που ακολουθήθηκε αμέσως μετά αλλά και τον τρόπο που χειρίστηκαν οι μεταγενέστεροι, και ειδικά ο Μαραθώνιος στην καταγωγή Ηρώδης, τη φήμη των εξαίρετων νεκρών. Γνωρίζουμε λοιπόν πλέον ότι ο τύμβος του Μαραθώνα δεν ήταν το αυθεντικό μνημείο των Μαραθωνομάχων αλλά αντικατέστησε άλλο, που αποτελούνταν από σειρά στηλών με τα ονόματα των πεσόντων κατά φυλές. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο τύμβος ήταν δημιούργημα του Ηρώδη, ο οποίος, ως πνευματικός πρόγονος των αρχαιολόγων του 19ου αι. και άμεσα επηρεασμένος από τον φίλο του Αδριανό, μετέφερε το παλαιότερο μνημείο στην έπαυλή του. Γνωρίζουμε, τέλος, τη μορφή της κάθε στήλης, με αφορμή την πρώτη – και πληρέστερα σωζόμενη-, η οποία περιλαμβάνει τον τίτλο με το όνομα της Ερεχθηίδος φυλής σε αραιή διάταξη, το επίγραμμα για τους νεκρούς καθώς και 22 ονόματα νεκρών.

Η συνέχεια της έρευνας όμως από τον δρα Σπυρόπουλο φέρνει στο φώς και άλλα στοιχεία, ενδείξεις αυθεντικότητας αλλά και νέες πληροφορίες. Έτσι, η στήλη των Μαραθωνομάχων της Ερεχθηίδος φαίνεται ότι περιλαμβάνει και ένα παραπάνω όνομα νεκρού. Πρόκειται για το «Αντιφόν» το οποίο διακρίνεται μεταξύ των «Δρακοντίδες» και «Αφσεφής». Στο στοιχείο αυτό οδήγησε ο προσδιορισμός του τρόπου σμίλευσης της επιγραφής: η απόσταση μεταξύ των γραμμάτων προσδιορίστηκε σε 36 εκ. έτσι ώστε αυτά να στοιχίζονται ανά δεύτερο στίχο.

Το ότι η στήλη είναι η αυθεντική ( του 5ου αι. π.Χ.) στηρίζεται και από τη διττογραφία του Σ, που αποτελεί τυπικό παλαιογραφικό χαρακτηριστικό της περιόδου. Επίσης, έχει καταστεί δυνατόν να εντοπιστούν παράλληλα του αυθεντικού μνημείου, όπως αυτό έχει σήμερα αποκατασταθεί. Ο Παυσανίας, που είδε το αυθεντικό μνημείο, δε μίλησε για τύμβο ( γης χώμα) αλλά για τάφο όπου είχαν τοποθετηθεί οι στήλες, γεγονός που προϋποθέτει την ύπαρξη ενιαίου βάθρου όπου θα εδράζονταν. Τέτοια μορφή έχουν γνωστά σήμερα μνημεία του 5ου αι. π.Χ. όπως το Δημόσιο Σήμα (Πολυάνδρειο) και άλλα, νεότερα όμως, μνημεία των Μηδικών Πολέμων, της Αγοράς και της Κορώνειας ή της Σικελικής εκστρατείας όπου το επίγραμμα ήταν χαραγμένο στην όψη μιας επιμήκους βάσης πάνω στην οποία ήταν στημένες οι μεμονωμένες στήλες των φυλών.

Σε ότι αφορά λοιπόν την αποκατάσταση του μνημείου των Μαραθωνομάχων , σίγουρα μπορούμε να δεχτούμε μια δρομική παράθεση 9 ή 10 στηλών κατά φυλές επάνω σε ενιαίο βάθρο, με συνεχόμενη ονομαστική καταγραφή των πεσόντων. Πρώτη θα παρουσιαζόταν η στήλη με το επίγραμμα και τα ονόματα των νεκρών της Ερεχθηίδος φυλής. Υποθέτουμε ότι η αποθήκη όπου ανήκει ο τοίχος και εντοιχίστηκε η στήλη χτίστηκε στις αρχές του 5ου αι. μ.Χ. και μετά από πολλές επιδρομές. Από πού όμως μεταφέρθηκε; Σύμφωνα με τον δρα Σπυρόπουλο, η θέση της δεν δικαιολογεί μεταφορά του δόμου από μακριά, οπότε θα πρέπει να είχε εκτεθεί σε άμεση γειτνίαση με το σημείο εύρεσης. Η συνέχεια της έρευνας θα δείξει.

Περιοδικό Αρχαιολογία, Σύνταξη, 30/11/10

Αναδημοσίευση από: http://toksipnitiri.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: