Υπό οποιοδήποτε πρίσμα και αν εξετάσουμε τον Μέγα Αλέξανδρο, δηλαδή σαν κατακτητή ή βασιλιά ή εκπολιτιστή ή στρατηλάτη κλπ, λατρεύοντάς τον ή μισώντας τον, το γεγονός είναι ότι η ιστορία τον έχει κατατάξει στην κορυφή της πυραμίδος των ηγετών παγκοσμίου ακτινοβολίας. Η μνήμη του ζει στην Ασία, που οι Καλάς του Πακιστάν και οι Πατάανς του Αφγανιστάν αυτοαποκαλούνται απόγονοί του, στο Ιράκ που καυχώνται για κάποιο Ελληνικό αίμα μιας και 30.000 γυναίκες τους είχαν παντρευτεί Μακεδόνες κλπ. Στην Ευρώπη, που οι γείτονες Αλβανοί τον θυμούνται με το όνομα Λέκκας (παραφθορά του Αλέξανδρος-Αλέκος-Λέκκας) και που είναι ευρύτατα διαδεδομένο, και το όνομα του εθνικού τους νομίσματος για τον ίδιο λόγο είναι το λέκ. Ακόμα και οι Σκοπιανοί κολακεύουν το εγώ τους με το να παπαγαλίζουν βαρβαρικά το όνομα του Αλεξάνδρου θεωρώντας εαυτούς απογόνους του!!!
Είναι εντυπωσιακό το ότι οι λαοί που επεσκέφθη ο Αλέξανδρος εδημιούργησαν θρύλους δείχνοντας ότι και αυτοί εδέχθησαν την εύνοιά του και ότι αυτός τους ετίμησε με κάποιους τρόπους. Γι' αυτό δεν μας προκαλεί απορία το ότι και οι Εβραίοι θέλησαν να γευθούν κάποιο κομμάτι της δόξας του Αλέξανδρου. Έτσι, περισσότερο από 350 χρόνια μετά τον θάνατό του, ένας Εβραίος ιστορικός, ο Φλάβιος Ιώσηπος, "ανεκάλυψε" ότι όχι μόνο πέρασε ο Αλέξανδρος από την Ιερουσαλήμ, αλλά προσκύνησε και τον αρχιερέα των Ιουδαίων. Σε επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε εκτενέστερα με τον Ιώσηπο ή Yosseph ben Matatia, όπως ελέγετο στα Εβραϊκά, και με το ιδιαίτερα ανθελληνικό έργο του. Είναι όμως ανάγκη να παρουσιάσουμε απόψεις μερικών επιστημόνων για το συγκεκριμένο θέμα, ώστε να τεκμηριωθή ως παραμυθάς για άλλη μια φορά ο Ιώσηπος.
Ο καθηγητής F.E. Peters, κοσμήτωρ του τμήματος κλασσικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, στο έργο του "The harvest of Hellenism" σελ. 41, λέει ότι " μετά την πτώση της Τύρου, και με εξαίρεση την μικρή αντίσταση των Αράβων της Γάζας, ο Αλέξανδρος προήλασε σχεδόν ανενόχλητος στην Αίγυπτο.". Συνεχίζοντας, μεταφράζω κατά λέξη: "η μεταγενέστερη Ιουδαϊκή παράδοση θεώρησε αδιανόητο το να πέρασε από την Ιερουσαλήμ ο Αλέξανδρος χωρίς να της δώση σημασία και στη μεταγενέστερη αφήγηση των γεγονότων εκείνης της περιόδου από τον Ιώσηπο, ο Αλέξανδρος πλασματικά μεταφέρεται στην Ιερουσαλήμ για συνάντηση με τον αρχιερέα. Μέχρι την περίοδο τού Ταλμούδ, αυτό που προηγούμενα ήταν ένα κομμάτι μεροληπτικής ιστορικής μυθοπλασίας μετετράπη σε γνήσια φαντασίωση".
Ο καθηγητής αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Elias J Bickerman στο έργο του "The Jews in the Greek age", σελ. 5, αναφερόμενος στο συγκεκριμένο περιστατικό το αποκαλεί ανόητη ιστορία (silly story) και στην ίδια σελίδα λίγο πιο κάτω λέει ότι "η Ιουδαϊκή ιστόρηση τοποθετεί την επίσκεψη τού Αλεξάνδρου στην Ιερουσαλήμ μετά την κατάληψη της Γάζας το φθινόπωρο του 332 π.Χ. Μία άλλη έκδοση της ίδιας ιστορίας που διετηρήθη από την Ταλμουδική παράδοση λέει ότι ο Αλέξανδρος ήλθε στην Ιερουσαλήμ από την Φοινικική ακτή πού όμως θα έγινε το καλοκαίρι του 333 π.Χ. Αν και πότε ο Αλέξανδρος εισήλθε στην Ιερουσαλήμ δεν επιβεβαιώνεται. Όλη η ιστορία αυτής της επισκέψεως είναι πιθανώς πλασματική και εφευρέθηκε για να κολακεύση την αυτοθεώρηση (self esteem) των Εβραίων.". Στην επόμενη σελίδα μας λέει ότι "δεν ήταν παρά η μεταθανάτια δόξα του Αλεξάνδρου ανάμεσα στους Έλληνες που εντυπωσίασαν αρκετά τους Εβραίους ώστε να μιλούν για την υποθετική επίσκεψη στην Ιερουσαλήμ και το φανταστικό ταξίδι του στο όρος του σκότους.". Ο δε μεγάλος Γερμανός ιστορικός Theodore Birt, στην σελίδα 305 του κλασσικού έργου του "Αλέξανδρος ο Μέγας και ο Παγκόσμιος Ελληνισμός", μας λέει ότι "η Εβραϊκή φαντασία απησχολήθη ευχαρίστως με τον Αλέξανδρον, διαστρέφουσα όμως την ιστορίαν. Οι χριστιανοί απεδέχθησαν ασμένως την εβραϊκήν άποψιν και αφηγήθησαν ότι ο μέγας βασιλέας συνηντήθη εις την Ιερουσαλήμ με τον αρχιερέα των Ιουδαίων και ότι διά να χαιρετήση τούτον αφίππευσεν μετά σεβασμού.". Έχει όμως μεγαλύτερη σημασία να δούμε τι λέει το ιερό για τούς Εβραίους βιβλίο το ΤΑΛΜΟΥΔ που είναι κάτι σαν το δικό μας Ευαγγέλιο. Αυτό παρουσιάζει τον Αλέξανδρο σαν κατακτητή που συναντώντας τον αρχιερέα Σίμωνα (και όχι Ιαδδού που λέει ο Ιώσηπος) πολύ υπερήφανα απαιτεί να μπει η προτομή του ανάμεσα στην αίθουσα και τον βωμό του Ναού του Σολομώντα. Φυσικά επειδή ο Ιουδαϊσμός απαγορεύει τον ανθρωπομορφισμό (εικόνες, αγάλματα) ο Σίμων αρνήθηκε αλλά υπεσχέθη ότι όλα τα πρωτότοκα της φυλής Λεβή που θα γεννηθούν εκείνο το έτος θα πάρουν το όνομα Αλέξανδρος προς τιμήν του. Από τις ιστορικές πηγές τελικά, δεν υπάρχει καμμία απολύτως ένδειξη ότι ο Αλέξανδρος επεσκέφθη καν την Παλαιστίνη, μια και το Ταλμούδ δεν είναι αξιόπιστη ιστορική πηγή διότι εγράφη για να υπηρετήση τα άνομα συμφέροντα του ιουδαϊκού ιερατείου.
O Αλέξανδρος προσκυνά... όμως με κλασσικού τύπου περικεφαλαία, με ρωμαϊκού τύπου πανοπλία, χωρίς περικνημίδες αλλά με ...δόρυ. Δίπλα στον αρχιερέα φορώντας περσική τιάρα με σταυρό ζωγραφισμένο μπροστά της (!!!) κάποιος ακόλουθος. Η φαντασία του χαράκτη της χαλκογραφίας αχαλίνωτη.(από το βιβλίο θρησκευτικών της Α' Γυμνασίου σελίς 208 Την σχολική χρονιά 2000-2001, η παραπάνω φωτογραφία έχει επιτέλους βγει από το βιβλίο των θρησκευτικών. Άγνωστο όμως παραμένει το αν είναι αποτέλεσμα των αντιδράσεων ή αν μας επιφυλάσσουν μεγαλύτερη "έκπληξη" εις το μέλλον...
Είναι πολύ σημαντικό όμως να προσέξουμε την νοοτροπία του μυθοπλάστη Ιώσηπου. Δεν κάνει καμμία προσπάθεια να δημιουργήσει κάποιον όμορφο ή ρομαντικό μύθο για τον Αλέξανδρο και τους Εβραίους που θα μείνη σε μάς σαν ένας απόηχος μίας αρμονικής σχέσεως δείχνοντας ίσως τον δρόμο μίας αρμονικής και τίμιας συνυπάρξεως των δύο φυλών. Αντ' αυτού θέλει να ταπεινώση τον Αλέξανδρο ή ίσως να τον υποτιμήση κάνοντάς τον να υποτάσσεται στο Εβραϊκό ιερατείο ζητιανεύοντας την ευλογία του ραββίνου. Είναι άπειρες οι αναφορές στο συγκεκριμένο περιστατικό, από πολλούς ακόμα ιστορικούς, που νομίζουμε ότι θα ήταν άσκοπη και κουραστική επανάληψη να παρουσιάσουμε κι' άλλα αποτελέσματα ιστορικών ερευνών που καταλήγουν στο να κατακρίνουν τον Ιώσηπο.
Αυτό που μας προξενεί αλγεινή εντύπωση αλλά και πολλά ερωτηματικά είναι ότι το Υπουργείο Παιδείας υιοθετεί αβίαστα την άποψη του Ιώσηπου παρουσιάζοντας μάλιστα στην σελίδα 208 των θρησκευτικών της Α' Γυμνασίου μια γελοιωδέστατη χαλκογραφία με τον Αλέξανδρο να προσκυνά. Αυτό βέβαια εκφράζει την θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος και των Πανεπιστημιακών Θεολογικών σχολών που παρουσιάζουν τον μισέλληνα Ιώσηπο σαν σοβαρό ιστορικό. Ακολουθώντας αυτή την γραμμή της εκκλησίας, πολλοί σύγχρονοι Έλληνες με καλές εθνικές προθέσεις, αγνοώντας την ιστορία υποπίπτουν σε συγγραφικά λάθη με αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένουν. Παράδειγμα αποτελεί ο Παπαρηγόπουλος και επίσης το σύγχρονο έργο του κ. Μάρτη "Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας" όπου αναφέρεται στην σελίδα 56 στον μύθο του Ιώσηπου σαν σε γεγονός. Φυσικά όλη αυτή η ιστορία αποτελεί ένα μικρό τμήμα μιας γιγαντιαίας ιστορικής παραχαράξεως και μίας τεράστιας ανθελληνικής συνωμοσίας. Ο σκοπός μας θα είναι να παρουσιάζουμε τα ανάλογα τμήματα και να αγωνιστούμε ΕΛΛΗΝΙΚΑ για την ματαίωση των ανθελληνικών συνωμοσιών και την αποκάλυψη των συνωμοτών και των Δούρειων ίππων τους.Είναι ντροπή Έλληνες (?) καθηγητές να δέχονται να διδάξουν στα Ελληνόπουλα τέτοιες ιουδαιοχριστιανικές αθλιότητες!!ΝΤΡΟΠΗ!!
Αναδημοσίευση από: http://apollonios.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου