Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Η απάτη του φοινικικού αλφάβητου

Σχετικά με την Ελληνική γραφή και άρα και την καταγωγή των Ελληνικών γραμμάτων είναι απαραίτητη η αναφορά στον Όμηρο και τον Ηρόδοτο, κυρίως ως προς την χρονολόγηση του Ομήρου από τον τελευταίο. Για αυτόν το λόγο θα παρατεθούν στη συνέχεια αποσπάσματα κειμένου καθώς και φωτογραφίες που βοηθούν στην ανατροπή της ατεκμηρίωτης ή ακόμη και ανόητης αυτής θεωρίας που θέλει του φοινικοσημίτες ως πρώτους εφευρέτες και πατέρες της σύγχρονης γραφής. Επίσης, συμπληρώνεται ότι αυτά τα αποσπάσματα μέχρι και τις αρχές του 20ου αι. εθεωρούντο απο τους ειδικούς ως αυθεντικά. Στις μέρες όμως αυτά καταρρίφθηκαν και αποδόθηκαν σε έναν ψευδο-Ηρόδοτο ο οποίος λέγεται ότι έζησε το 200 μ.Χ..


Ωστόσο ανέξαρτητα από την ύπαρξη ή μη του ψευδο-Ηροδότου προκύπτει το ερώτημα, τι στ΄αλήθεια συνέβη μετά τον 19ο αιώνα (και στον 20ο) ώστε να πεισθούν αρκετοί ιστορικοί αλλάζοντας τη στάση τους επάνω σε αυτά τα κείμενα, βγάζοντας τα ως πλαστά αλλά και ακόμη περισσότερη απορία για την "πρεμούρα" που δείχνουν μερικοί "επιστήμονες" να μεταθέτουν οτιδήποτε Ελληνικό σε πολύ νεώτερα χρόνια και καθιστώντας τοιουτοτρόπως έναν λαό φάντασμα ως προς τον πολιτισμό του, ως φωτοδότη πολιτισμού και γραμμάτων;

Στην συνέχεια, για αρχή υπάρχουν μερικές εικόνες και αποσπασματα κειμένου που θα παρουσιασθούν συμβολικά, ελπίζοντας με αυτόν τον τρόπο να συνεισφέρουμε στην αντίθετη θεώρηση από την περιέργως αστηριχτη αλλά κατεστήμενη θεωρία περί φοινικοσημίτων.

Ο Όμηρος στα ομηρικά έπη έγραφε: "Ως φάτο, τον δε άνακτα χολός λαβέν, οίον άκουσεν κτείναι μέν ρ' αλέεινε , σεβάσσατο γάρ τόδε θυμώ, πέμπε δε μιν Λυκίηνδε, πόρεν δ' όγε σήματα λυγρά γράψας έν πίνακι πτυκτώ θυμοφθόρα πολλά".


Με λίγα λόγια τα Ομηρικά Έπη μας "ενημερώνουν" ότι εκείνη την εποχή έγραφαν σε ένα είδος τετράδιου (ίσως με επιφάνεια κεριού ή νωπού πηλού) χαράζοντας ετσι εύκολα γράμματα με κάποιο αιχμηρο εργαλείο, ενώ ο Ηρόδοτος (έστω ψευδο-Ηρόδοτος) το τοποθετούσε αυτό γύρω στο 1150 π.Χ. Βέβαια αυτές οι υποθέσεις δεν ήασν συμφέρουσες στους συγκεκριμένους γνωστούς - αγνώστους με αποτέλεσμα να μην τους αρέσει ο Ομηρος που στην αρχή τον είπαν ως πρόσωπο μη ιστορικό και μάλλον μυθικό ενώ αργότερα μετά την επιβεβαίωση υπάρξης της Τροίας και των Μυκηνών, βιάστηκαν με το ζόρι να τον "ζησουν" περί το 800πχ.

Στη συνέχεια θα παρουσιασθούν με λίγα σχόλια μερικές φωτογραφίες που είναι απόλυτα τεκμηριωμένες, ελπίζοντας με αυτόν τον τρόπο να "ζωηρέψει" η αμφισβήτηση της φοινικικής προέλευσης των γραμμάτων. Τα στοιχεία και οι εικόνες μιλούν από μόνες τους, δώστε παρακαλώ την προσοχή σας.

Περί το 1870 ο Ερρίκος Σλήμαν ανακαλύπτει την Τροία και τις Μυκήνες που μέχρι τότε ήθελαν να πιστεύουν ότι ήσαν απλά ομηρικοί μύθοι.

Από το 1910 και ύστερα βρίσκονται πλήθος μεγάλο από πινακίδες γραφής, στην Πύλο, στις Μυκήνες αλλά και άλλες τοποθεσίες.

Το 1950 ο Michael Ventris, τις αποκρυπτογραφεί τεκμηριώνοντας απόλυτα με αυτό τον τρόπο ότι η Γραμμική Β που ήταν η γραφή των πινακίδων ήταν ελληνική και πως γράφτηκαν αυτές από τον 15ο μέχρι και τον 12 π. Χ. αι.

Την δεκαετία του 1990 και εντεύθεν γίνεται μια εκπληκτική αρχαιολογική ανακάλυψη, απόλυτα τεκμηριωμένη. Στο Ulubulun της σημερινής Τουρκίας, κοντά στην αρχαία Αλικαρνασσό σημερινό Bodrum, ανακαλύπτεται στο βυθό της θάλασσας ένα αρχαίο άθικτο σχεδόν ναυάγιο του 13ου αι. π. Χ.

Σε αυτό το αρχαίο ναυάγιο του Uluburun, εκτός των άλλων πλούσιων και σημαντικών ευρημάτων, ανακαλύπτεται το πρώτο βιβλίο της ανθρωπότητας, όπως ακριβώς το περιέγραφε ο Ομηρος. Ας θυμηθούμε το.. «γράψας γράμματα λυγρά.. εν πίνακι πτυκτώ…» Στην πιο κάτω φωτογραφία το συγκεκριμένο έκθεμα όπως παρουσιάζεται απο το INA, το διεθνές αρχαιολογικο ναυτικό μουσείο. Προσέξτε στο INA ιδιαίτερα, την Τουρκική συμμετοχή καθώς και την πλήρη Ελληνική απουσία για ένα θέμα επίσημο και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος για ολο το Αιγαίο..

ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ.. και ανεξάρτητα από το πότε έζησε ο Ομηρος, ένα είναι βέβαιο. Οι Έλληνες της Μυκηναϊκης εποχής είχαν θαυμαστό τρόπο να γράφουν την γραφή τους, την Γραμμική Β.

Μία πρόταση για αρχή στην αίολη θεωρία τους..

Οι σημίτες ποτέ δεν είχαν φωνήεντα, και εφοσον το ΑΛΦΑ το ελληνικό ήταν και είναι Φωνήεν τότε το ΑΛΕΦ το φοινικικό τι ήταν στην γραφή τους, με δεδομένο πως αυτοι δεν είχαν κάν φωνήεντα;

Στην εικόνα τα Ελληνικά Φωνήεντα της Γραμμικής Β δια χειρός Michael Ventris.


Πήραν δηλαδή οι Ελληνες άπό αυτούς, γράμμα που έτσι και αλλιώς δεν είχαν οι φοινικοσημίτες; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα ποιος θα δώσει;

Άρθρο: Αντώνης Περδικάρης
Hellas On The Web
στις 9:28 π.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)