Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Πακιστανοί έβαλαν φωτιά σε εκκλησία στην Αθήνα. Σιγή ιχθύος από όλα τα ΜΜΕ


Εμπρησμός χθες το βράδυ(29 Ιουλίου 2010)στην Αγία Τριάδα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην οδό Αγίας Άννης. Περίεργο συμβάν εχθές στις 2.30 το πρωί. Αυτό που κάνει το συμβάν πιο παράξενο είναι το ότι κανένα ΜΜΕ δεν ανέφερε τίποτε. Με γραπτή του επιστολή ένας αυτόπτης μάρτυρας, αναφέρει τα εξής στην Αστυνομία της περιοχής:


"Εχθές το βράδυ στις 2.30 περίπου, ήμουν με την κοπέλα μου στο αυτοκίνητο κοντά στην εκκλησία, στην Αγίας Άννης. Καθόμασταν σε δρόμο κάθετο στην Αγ. Άννης και είχαμε πίσω μας την εκκλησία. Καθόμασταν εκεί για μισή ώρα περίπου.
Πέρασαν δίπλα μας ακριβώς τρεις Πακιστανοί με κελεμπίες και ο ένας κρατούσε ένα μπιτόνι γεμάτο, γιατί το μετάφερε με δυσκολία. Δεν μας είδαν γιατί φοβηθήκαμε και σκύψαμε να μη μας δουν.

Μετά από λίγο είδαμε την φωτιά στην εκκλησία 100 μέτρα πίσω μας και φύγαμε αμέσως. Λίγα λεπτά πριν είχε περάσει από εκεί ένα ασημί Punto που το είδαμε πάλι να περνάει την ώρα που φεύγαμε. Στο Punto ήταν μόνο ο οδηγός και φαινόταν να κάνει βόλτες. Όταν φεύγαμε αυτός πήγαινε προς την φωτιά. Το αριστερό stop ήταν σπασμένο".

Αναδημοσίευση από: http://www.thermopilai.org/

Σχόλιο Ιστολογίου: Πόση υπομονή ακόμα να κάνουν οι Έλληνες; Γιατί τόση ανοχή απέναντι στους λαθρομετανάστες; Σίγουρα δεν είναι όλοι τους κακοποιά στοιχεία αλλά δεν είναι και άγγελοι. Το να κάψεις ένα ναό (οποιασδήποτε θρησκείας) είναι πράξη βέβηλη και ανίερη. Ως Έλληνες μπορεί ξέρουμε από προσφυγιά αλλά ξέρουμε και από φιλότιμο. Αυτή την άγνωστη λέξη για όλους αυτούς τους βάρβαρους εμείς την κάναμε πράξη. Αγκαλιάσαμε με στοργή χιλιάδες μετανάστες ( νόμιμους και παράνομους), όμως η αγκαλιά μας δεν χωράει άλλους. Τα πάντα έχουν και ένα όριο και αυτοί το έχουν ξεπεράσει προ πολλού. Την ίδια στιγμή που η Γαλλία τους απελαύνει δια νόμου, εμείς τους νομιμοποιούμε και τους δίνουμε και δικαίωμα ψήφου(?). Στο επόμενο κοινοβούλιο θα δούμε στα έδρανα και βουλευτές Αλβανούς ή δεν ξέρω τι άλλο, να θέτουν θέματα Τσαμουριάς και μειονότητας, την ώρα που οι Έλληνες βουλευτές θα οραματίζονται τρόπους για να βάλουν στις τσέπες τους περισσότερο κλεμμένο χρήμα.

Αυτή είναι η χώρα είναι θεότρελη τελικά. Τόσο πολύ που αναρωτιέμαι αν πρέπει να κλαίω ή να γελάω με την κατάντια μας. Να γελάω όχι γιατί είναι αστεία αυτά που περνάμε, αλλά για να μην με περάσουν για λογικό οι άλλοι.
στις 11:32 π.μ. Κατηγορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)