Έπου θεώ, Νόμω πείθου, Θεούς σέβου, Γονείς αίδου, Γνώθι μαθών, Ήττο υπό δικαίου, Ακούσας νόει, Σεαυτόν ίσθι, Γαμείν μέλλε, Καιρόν γνώθι, Φρόνει θνητά, Ξένος ών ίσθι, Εστίαν τίμα, Άρχε σεαυτού, Φίλοις βοήθει, Θυμού κράτει, Πρόνοιαν τίμα, Φρόνησιν άσκει, Όρκω μή χρώ, Φιλίαν αγάπα, Δόξαν δίωκε, Παιδείας αντέχου, Ψέγε μηδένα, Επαίνει αρετήν, Σοφίαν ζήλου, Καλόν εύ λέγε, Πράττε δίκαια, Ευγένειαν άσκει, Φίλους ευνόει, Εχθρούς αμύνου, Κακίας απέχου, Κοινός γίνου, Ελπίδα αίνει, Φυλακή πρόσεχε, Φθονεί μηδένι, Ευεργεσίας τίμα, Ο μέλλεις δός, Τέχνη χρώ, Υφορώ μηδένα, Λαβών αποδός, Ήθος δοκίμαζε, Σοφοίς χρώ, Έυχου δυνατά, Φόνου απέχου, Γνούς πράττε, Φιλόσοφος γίνου, Όσια κρίνε, Ευλόγει πάντας, Διαβολήν μίσει, Δόλον φοβού, Έχων χαρίζου, Υιούς παίδευε, Πάσιν αρμόζου, Ικέτας αίδου, Ύβριν μίσει, Όρα τό μέλλον, Χρόνου φείδου, Μηδέν άγαν, Μέτρον άριστον, Φίλω χαρίζου, Ίδια φύλαττε, Άκουε πάντα, Αλλοτρίων απέχου, Έυφημος ίσθι, Δικαίως κτώ, Αγαθούς τίμα, Κριτήν γνώθι, Γάμους κράτει, Τύχην νόμιζε, Εγγυήν φεύγε, Απλώς διαλέγου, Ομοίοις χρώ, Δαπανών άρχου, Κτώμενος ήδου, Αισχύνην σέβου, Χάριν εκτέλει, Ευτυχίαν εύχου, Τύχην στέργε, Εργάζου κτητά, Ακούων όρα, Παίς όν κόσμιος ίσθι, Γλώτταν ίσχε, Όνειδος έχθαιρε, Κρίνε δίκαια, Ύβριν αμύνου, Αιτίω παρόντα, Χρώ χρήμασιν, Λέγε ειδώς, Φθιμένους μή αδίκει, Αλύπος βίου, Ομίλει πράως, Φιλοφρόνει πάσιν, Ευγνώμων γίνου, Γυναικός άρχε, Ηδονής κραττείν, Υιοίς μη κατάρω, Σεαυτόν εύ ποίει, Ευπροσήγορος γίνου, Πίνων άρμοζε, Μελέτει τό πάν, Μή θρασύνου, Βουλεύου χρόνω, Πόνει μετ΄ ευκλείας, Πράττε συντόμως, Αποκρίνου έν καιρό, Έριν μίσει, Πρεσβύτης εύλογος, Ηβών εγκρατής, Ατυχούντι συνάχθου, Οφθαλμού κράτει, Ομόνοιαν δίωκε, Άρρητον κρύπτε, Τό κρατούν φοβού, φιλίαν φύλαττε, Καιρόν προσδέχου, Έχθρας διέλυε, Τό συμφέρον θηρώ, Ευφημίαν άσκει, Γήρας προσδέχου, Απέχθειαν φεύγε, Επί ρώμη μή καυχώ, Πλούτει δικαίως, Δόξαν μή λείπε, Κακίαν μίσει, Κινδύνευε φρονίμως, Πλούτω απίστει, Χρησμούς θαύμαζε, Απόντι μή μάχου, Μανθάνων μή κάμνε, Σεαυτόν αίδου, Ούς τρέφεις αγάπα, Μή άρχε υβρίζειν, Επαγγέλου μηδενί, Τελεύτα άλυπος, Πρεσβύτερον αίδου, Χαρίζου αβλαβώς, Νεώτερον δίδασκε, Τύχη μή πίστευε, Μή επί παντί λυπού, Επί νεκρώ μή γέλα, Εύ πάσχε ώς θνητός, Βίας μή έχου, Έξ ευγενών γέννα, Μέσος δίκαιος, Τώ βίω μή άχθου, Πέρας επιτελεί μή αποδειλιών, Φειδόμενος μή λείπε, Αδωροδόκητος δίκαζε, Προγόνους στεφάνου, Αμαρτάνων μετανόει, Πράττε αμετανοήτως, Θνήσκε υπέρ πατρίδος.

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Μωάμεθ Β΄ ο πορθητής και η ερμηνεία της ανοιχτής παλάμης.


Μετά από την πτώση της Βασιλεύουσας ο Μωάμεθ ο Β΄ εγκαταστάθηκε στο “ιερόν παλάτιον” του Κων/νου. Χαρούμενος και ενθουσιασμένος για το μεγάλο στρατηγικό κατόρθωμα της αλώσεως της Πόλης, παρέθεσε πλούσιο γεύμα στους στρατηγούς και αξιωματούχους του. Κατά την διάρκεια του γεύματος τους όμως, ξαφνικά πρόσεξε σε έναν τοίχο του δωματίου να εμφανίζεται μία παλάμη με ανοιχτά τα πέντε δάκτυλα της προς αυτόν. Πάγωσε από τον φόβο του και ρώτησε τους άλλους συνδαιτυμόνες του εάν την βλέπουν και αυτοί. Αυτοί του είπαν ότι την βλέπουν αλλά δεν ξέρουν τι μπορεί να σημαίνει.


Ρώτησε λοιπόν τους μάγους και σοφούς που είχε στην υπηρεσία του να του ερμηνεύσουν τι σημαίνει η ανοιχτή παλάμη που βλέπει αλλά κανείς δεν μπόρεσε να του δώσε μία απάντηση. Τότε κάποιος μάγειρας χριστιανός του είπε να βρεί έναν χριστιανό άγιο και αυτός θα του πει τι πραγματικά σημαίνει.

Έψαξε και τελικά βρήκε κάποιον άγιο που του υπέδειξαν οι εναπομείναντες χριστιανοί της Πόλης. Ο άγιος αυτός ήταν ο Γεώργιος (Γεννάδιος) Σχολάρχης. Τον ρώτησε λοιπόν ο Μωάμεθ αν γνωρίζει να του εξηγήσει τι σημαίνει η ανοιχτή παλάμη που εξακολουθεί να βλέπει μπροστά του. Του είπε ο Σχολάρχης ότι πρέπει να του δώσει περιθώριο 7 ημέρες για να νηστεύσει και να παρακαλέσει τον θεό να του φανερώσει τι σημαίνει, και αφού γίνει αυτό θα ρθεί να του το πει. Πράγματι, μετά από 7 ημέρες ο Γεώργιος Σχολάρχης παρουσιάζεται μπροστά στον Σουλτάνο και του λέει ότι ο θεός μου είπε: Τα πέντε ανοικτά δάκτυλα που βλέπεις σημαίνουν, ότι, εάν πέντε αληθινοί, πραγματικοί χριστιανοί βρίσκονταν μέσα στην Πόλη, εσύ δεν θα την καταλάμβανες ΠΟΤΕ.

Μόλις το άκουσε αυτό ο Μωάμεθ τρόμαξε και αμέσως χάθηκε η ανοιχτή παλάμη που έβλεπε μπροστά του μέχρι εκείνης της ώρας.

Πέντε αληθινοί χριστιανοί λοιπόν δεν υπήρχαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη πριν αυτή πέσει στα χέρια των Αγαρηνών. Ούτε πέντε πραγματικοί χριστιανοί. Ο θεός πάντοτε μετρούσε πόσους ενάρετους ανθρώπους έχει η κάθε πόλη πριν την αφήσει να καταστραφεί και άρει την προστασία του από αυτή.
Η Κωνσταντινούπολη έπεσε και το σκοτάδι απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Η ημισέληνος ανέτειλε κρύβοντας το λαμπρό φως του ήλιου.

Όμως ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν κατάφερε να σβήσει από το μνήμη του "Ρωμιού" την υπόσχεση του φωτεινού εκείνου αγγέλου που παρηγορούσε την Παναγιά μας λέγοντας: “πάλε με χρόνους με καιρούς, πάλε δικά μας θα ΄ναι.”

Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους σας.
Είθε το ανέσπερο φως του αναστάντα Χριστού να φωτίζει ές αεί τον σκοτεινό τούτο κόσμο.

Ιωάννης Καρυοφυλάκης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: